Pacem

Er zijn weekenden die qua agenda alleen maar rust uitstralen. Dit weekend lijkt er zo eentje te zijn. 2×24 uur met geen andere afspraak dan de vaste koffieclub op zaterdagochtend en op zondagmiddag de voetbalwedstrijd. Als het veld niet helemaal onder water staat. Want de weergoden hebben dit rustige weekend uitgezocht om eens lekker los te gaan. België staat al onder water en Limburg heeft natte voeten.
De koffieclub bij Dekker vd Vegt is zo goed als compleet. 8 mensen die elkaar op zaterdagochtend in wisselende samenstelling daar en dan ontmoeten. Er zijn er 7, die de wereld en elkaar bespreken en na een uurtje gaat ieder weer zijns of haars weegs. Voor een aantal is dat de markt, anderen kopen nog een boek. Een clublid moet ’s middags met haar koor nog een concert geven in de kerk van Lent. Voor haar wordt het haasten. Niks rust, want er wacht ook nog een boodschappenlijstje.
Het concert is voor een aantal van de club reden genoeg om in de middag ook Lentwaarts te trekken. En zo vult in ieder geval deze zaterdag zich toch, maar de rust blijft bewaard. Zeker ook door het concert. Het Herpens Kamerkoor, begeleid door het Valkhof Strijkkwartet. Lang geleden hoorden wij op een CD “Aangenaam Klassiek” een Agnus Dei uit de mis “Armed man” van de Brit Karl Jenkins. Reden toen om de hele mis te kopen. Het koor zingt nu een aantal delen. Feest van herkenning. Net zoals de kerk voor mij herkenning is. Mijn familie stamt uit Lent. En toen die familie getalsmatig nog wat voorstelde was er jaarlijks een familiereünie, die begon met een H. Mis in deze kerk en een feestavond in een zaaltje van café “Het Witte Huis” met koffie en gebak aan het begin en broodjes en koffie aan het eind. We waren met wel  80 man! Nu zijn er geen reünies meer. Te weinig neven en nichten en die er nog zijn , zijn oud of op sterven na dood.
Op het kerkhof bij de kerk zoek ik nog even naar de graven van alle dode ooms en tantes die hier moeten liggen, maar vind er geen. Dona nobis pacem. Ik zei toch een rustig weekend.