Participatiemaatschappij

Linksom of rechtsom, maar we zullen er aan moeten wennen. De klassieke verzorgingsstaat loopt op zijn laatste benen, als die al niet overleden is. Daarvoor in de plaats komt de participatiemaatschappij.  De koning heeft het zelf gezegd en ons land is op zoek naar sterke mannen, dus daarom niet getwijfeld aan zijn woorden. Beschouw het maar als een monarchaal dictum. Maar de koude rillingen lopen mij wel over de rug. Participatiemaatschappij. 24 letters. Een woord dat niet past op mijn Wordfeudbordje van 15×15 vakjes en alleen op grond daarvan verboden zou moeten worden. Ik weet ook wel dat verzorgingsstaat er ook niet op past, maar dat woord wil ik nog wel tolereren. Ik kan als het moet flexibel zijn.
Wie zijn de participanten in die nieuwe maatschappij. Als ik het goed begrijp zijn dat op de eerste plaats u en ik en een aantal maatschappelijke organisaties. Samen vormen wij de maatschappij en proberen die leefbaar, creatief en gezellig te houden. Maar de overheid dan? Waar is die gebleven? Ooit was ik van mening dat de overheid partner moest zijn in het maatschappelijk leven. Samen met de burgers, met het maatschappelijk middenveld, het bedrijfsleven en vooruit dan maar, ik ga met mijn tijd mee, de markten. Wat dat laatste ook moge zijn. En eigenlijk deel ik die mening nog steeds. Maar wat ik zie is dat de overheid zich terugtrekt, geen deelnemer meer is en zich alleen maar als een boekhouder gedraagt. Een boekhouder voor wie er niet meer is dan debet en credit en voor wie tering en nering pseudoniemen zijn. Dat wordt een overheid zonder durf, lef of visie. Met als resultaat, ondanks de ferme taal, geen verbetering van de situatie.
Een overheid die zich terugtrekt uit het maatschappelijk verkeer, die ophoudt partner te zijn verliest zijn geloofwaardigheid. Een beroep doen op saamhorigheid is mooi en niet echt nieuw. Jaren geleden werd er al gesproken over waarden en normen. Maar als dat beroep alleen maar een beter financieel resultaat als uitgangspunt en doelstelling heeft en niet een maatschappij die gekenmerkt wordt door spreiding van kennis, macht en inkomen dan is er ‘something rotten’ en niet alleen in the state of Denmark.