Pillen

De zaterdag is haast voorbij en met zaterdag de hele week. Deze zaterdag leek in niets op de gebruikelijke zaterdagen. We moesten de koffieclub afschrijven omdat er andere afspraken waren. Welke? Daar kan ik niet op ingaan, want je weet maar nooit wie dit blog allemaal leest en alhoewel ik van mijn hart meestal geen moordkuil maak, hoeft niet alles gelijk aan de grote klok gehangen te worden.
Deze week had niet het beste met mij voor. Ze putte mij uit door geregelde hoestaanvallen. Soms leek het de goede kant op te gaan, maar dan weer zette de hoest zich vast als vers gestort en goed uitgehard beton en voelde mijn keel als een roestige pijp waar geen beweging in was te krijgen. Meer dan een klagerig kefgeluidje kon ik niet produceren, een kefgeluidje dat geen enkele verlichting bracht. En soms was er een hoest waarvan ik u de details zal bewaren, maar die wel voor enige ogenblikken verlichting bracht en ruimte leek te scheppen in een geteisterd strottenhoofd. Maar dat was meestal voor even. Om ons allebei toch nog van wat nachtrust te voorzien deelden Gade en ik niet het bed en verheugden wij ons in het bezit van een ruime logeerkamer. Niet gezellig, maar wel efficiënt.
Vanmiddag, die is overigens zo goed als voorbij, na de ongebruikelijke zaterdagactiviteit, nog even geprobeerd een dutje te doen, maar meer dan een beetje doezelen is het niet geworden. Te vol hoofd. En nu de zaterdag in zijn gebruikelijke spoor weer laten lopen. Vast pandoer is dan het vullen van mijn pillendoos voor de komende week. Pillen voor de ochtend, vier stuks, pillen voor de avond, nog eens  vier stuks en dan nog drie voor tussendoor plus een handvol voedingssupplementen, allemaal goed voor het een of het ander. De ene pil remt af, de ander stimuleert. Ik slik ze in blind vertrouwen al meer dan twintig jaar. En voor vandaag ook nog een slokje, 15 ml, Fluimicil. Ik heb al een half uur niet gehoest.