Plantenkas

Ik ben zeer tegen mijn gewoonte in een paar weken niet naar mijn favoriete boekhandel geweest. Gewoonlijk kom ik daar minstens een keer per week op de zaterdagochtend om samen met een aantal vrienden het leven, de wereld, de laatste film of meest recent gelezen boek te bespreken. En natuurlijk ook om koffie te drinken in het inpandige leescafé. De boekhandel heeft de afgelopen weken een face-lift ondergaan. Eigenlijk vond ik niets mis met hoe die er uitzag. Functioneel en met betrokken boekverkopers die op alle vragen wel een antwoord wisten of met je mee dachten. Gade en ik hebben een bijzondere band met de winkel. We deden mee aan een crowdfunding actie om de boekhandel die een deel van een slecht functionerende keten was geweest zelfstandig voort te laten bestaan. De actie slaagde in korte tijd en de boekhandel veroverde weer de plaats die zij verdiende. Mijn naam prijkte op de wand van donateurs.
Ondanks alle ingrijpende aanpassingen bleef de boekhandel  open tijdens het verbouwingsproces, waar niets op zijn plaats bleef. Wat wel dicht ging was het leescafé. Mijn zaterdagse koffieclub zocht die weken elders domicilie.
Omdat wij zaterdag buiten de stad zijn gingen Gade en ik vandaag een kijkje nemen. Even had ik het idee de verkeerde winkel binnen te lopen. Het was even wennen, maar al gauw was ik gecharmeerd van het uitgekiende lichtplan en de nieuwe opstelling in het achterste gedeelte van de winkel. Op verrassende wijze zijn de inrichters er in geslaagd ruimte en intimiteiten te combineren en spatten de rijen boeken veelkleurig ruggelings uit de schappen. Even dacht ik in een plantenkas te zijn, want her en der zijn er groenversieringen die de illusie geven in een tuincentrum verdwaald te zijn. Maar ook geeft het geheel het idee een Eftelingachtig sprookjesdecor te zijn, een combinatie van een droomvlucht en het kasteel van Doornroosje. Een logisch vertrekpunt om je steeds weer in een leesavontuur te storten.