Procedures

Het gebeurt mij maar zelden dat ik een uitzending van ‘Zomergasten’ van kaft tot kaft uitkijk. Vaker haak ik ergens halverwege af omdat de prikkels van elders te overheersend zijn, de gast mij minder boeit dan ik verwacht had of de fragmenten die vertoond worden mij te weinig aanspreken. Als die conclusie samen met Gade getrokken wordt er gauw gezapt naar wat lichter amusement.
Gisteravond keken wij zonder ons ook maar een moment te vervelen naar Adriaan Geuze, landschapsarchitect. Ik had nog nooit eerder van hem gehoord of misschien ook wel, maar was zijn naam niet beklijft. Dat is nu wel anders. Ondanks het feit dat het gesprek tussen de gast en de gastheer soms wat knarste en knerpte, dat de conclusies of samenvattingen van De Jong nu net de pointe misten van wat ik dacht dat Geuze eerder had beweerd, bleef het drie uur lang genieten en kon ik al die tijd de aandacht opbrengen die nodig was.
Waar lag dat nu aan? Voor mij werd dat samengevat in Geuzes constatering dat wij nog slechts procedures hebben en geen toekomst. Ik voelde met hem mee hoe zijn creativiteit en visies beknot werden door regelgeving en procedures. Hoe zijn ideeën geketend worden door voorschriften en regels.Hoe hij in paniek raakte van de fantasie- en visieloze randbebouwing van de A4 bij Leiderdorp. Maar ook zag ik hoe deze ingenieur, die steeds weer benadrukte dat hij dat was, zijn inspiratie, ja misschien zelfs wel zijn motivatie haalde uit de kunsten. Als Nijmegenaar deed het mij daarbij natuurlijk nog eens extra goed dat twee van die door hem aangehaalde kunstenaars, H.H. ter Balkt en Joris Ivens, sterke banden met de stad hadden. Het zijn de kunstenaars die mede vorm gaven aan zijn ideeën, kunstenaars niet gehinderd door procedures en voorschriften.
Ik kijk anders dan Geuze aan tegen de jaren 70 van de vorige eeuw, ook anders tegen mevrouw Hirshi Ali dan hij doet. Maar ik geniet van zijn theorie van het vrijgemaakte vierkant, landschapsontwerp gebaseerd op Mondriaan. Dat is nog eens de verbeelding aan de macht.
Het is bijna een leven lang geleden dat een politiek partij dat nog tot zijn devies durfde te maken.