Regen

Het buienalarm op mijn Samsung toont een grillig patroon. Als het het profiel geweest zou zijn van een bergetappe in de Tour de France stond de renners een stevig parcours te wachten met forse pieken. Gade en ik rikraaien nog even wie met de auto weg mag. Zij moet verder weg en nu al terwijl het flink giet. Ik moet vanmiddag pas weg en hoef niet zo ver en wie weet is het dan al wat opgeklaard. Gade trekt haar laarzen weer uit en neemt de auto. Ik zal straks wel eens op zoek gaan naar een regenjack.
Het regent maar relatief weinig in Nederland. Zo ongeveer 6 % van de tijd volgens een uiteraard weer zeer arbitrair onderzoek. Want wat is regen? Die plensbui uiteraard, maar die laaghangende bewolking die een regenfilter op je bril achterlaat? Telt die ook mee? En hoe moet je die 6 % uitleggen. Van een heel jaar zijn dat nog geen 22 hele dagen of van een dag anderhalf uur. Maar dat zijn gemiddelden. En die zijn vooral aardig voor statistici die door een rivier van gemiddeld 1 meter diep lopen en toch verdrinken of met een voet op de kachel en met de andere op een ijsblok staan en dan zeggen: “Net lekker.”
Gisteren was het nog prachtig weer. Ik trouwde een bruidspaar op een zonnige buitenlocatie. Ik durf er wat op te verwedden dat die vanochtend bij het wakker worden het er ook over gehad hebben dat zij zo’n geluk met het weer hebben gehad. Het weer houdt ons bezig. Vroeger had ik een poster met daarop de koppen van Marx, Engels en Lenin en daaronder de tekst: “Allen reden über das Wetter, nur wir nicht!”
Over een paar uur ga ik naar de Open Dag van het plaatselijke centrum voor de kunsten. Ga daar zingen met mijn vaste dinsdagavondgroepje. Ik rijd er op mijn fiets heen en  I’m singing in the rain, just singing in the rain. What a glorious feelin’, I’m happy again.