Saint-Hippolyte-du-Fort-4

Er zijn dagen die een geweldige illustratie zijn van de saaiheid van het bestaan. Dagen die leiden tot reflectie en beschouwing. Haast even vaak gebeuren er op een dag te veel dingen voor een blog. Dat wordt dan kiezen. Alles te beschrijven en te duiden, er een draai aan geven past met geen mogelijkheid in de zelf opgelegde beperking van die dagelijkse 3- tot 400 woorden. Een dag die zo gevuld is dat het schrijven er zelfs bij inschiet. De dag van gisteren is daar een treffend voorbeeld van. Een dag die de avond ervoor al begon met de komst van Nicht,haar vrouw en hond hier in het dorp. Een goed deel van de familie weer eens bij elkaar. Feestje op zich.Wat zeg ik FEEST. Een feest dat de dag erop nog extra cachet krijgt door de verjaardag van Gade die wonderwel samenvalt met die van mijn echtgenote. Er is taart en cadeautjes en lang zal ze leven. Maar er is ook tijd voor een uitje naar een aanpalend stadje. Was het plan. Maar onze auto heeft een onherstelbaar lekke band.We sukkelen naar de Citroëngarage die op de website zegt open te zijn, maar die er dichter dan dicht uitziet en dat ook is. Maar dan is er Citroën Assistance. Dat werkt. Binnen de afgesproken twee uur wordt de auto met Gade en mij er in op een bergingsvoertuig getakeld. En vanuit onze hoge positie krijgen wij een sightseeing door de Cevennen naar een garage ruim 20 kilometer verderop. Wij voelen ons als een koninklijk paar dat per koets op werkbezoek in de provincie is. Wat ontbreekt is het juichende volk aan de kant van de weg. Een unieke manier van verjaardag vieren. In een vloek en een zucht is de nieuwe band gemonteerd. Terug naar Saint Hippo waar de familie wacht, benieuwd naar onze verhalen die wij uitgebreid vertellen.
De avond sluit met een spelletje, een bordspel met kaarten als een uitgebreid Mens-erger-je-niet, dat als ik door krijg hoe het precies gaat, met wat vals spelen mij gemakkelijk de overwinning laat behalen. Een overwinning waar ik vanochtend nog van nageniet als wij Nicht, haar vrouw en hond uitzwaaien. Dies, de hond van Neef en vrouw lijkt zijn speelkameraadje van twee dagen te missen.