Schrijven

Zou ik zonder schrijven kunnen? Waarschijnlijk wel, want de mens is een wezen dat zich snel aanpast aan veranderende omstandigheden. Maar voor mij zou een schrijfloos bestaan toch een tamelijk saai  zijn worden. Ik hou van schrijven, van gaan zitten, elke ochtend zo tussen tien en en elf en dan beginnen met het tikken van een driehonderd woorden. Meestal weet ik de avond tevoren al waar ik het over wil gaan hebben. Dat is een geruststellende gedachte. Vaak is de punch line er eerder dan de titel, maar eenmaal begonnen, lokt het ene woord het andere uit. De ene keer ben ik tevredener over wat ik geschreven heb dan de andere. Als ik oude stukje nog eens terug lees dan ben ik zelf verrast. Kan ik me haast niet voorstellen dat ik dat heb geschreven. Een andere keer zie ik hoe ik heb zitten vechten om er toch nog iets leesbaars van te maken. Had ik meer moeten schrappen, want dat is schrijven vooral, schrappen.
Waarom ik vandaag over schrijven schrijf? Omdat ik aan het lezen ben. ‘Jij zegt het’, het meest recente boek van Connie Palmen, wier naam vele malen groter op het omslag staat dan de titel van het boek. Palmen schrijft als ware zij Ted Hughes, de weduwnaar van Sylvia Plath. Zij fileert Hughes’ leven na de zelfdoding van Plath, hun verhouding en hoe zij als schrijvers en echtelieden met elkaar omgingen. En wat schrijven voor hen betekende. Hun zoektocht naar erkenning, het elkaar het beste gunnend en toch met een zekere afgunst naar elkaars succes en mededogen met het uitblijven daarvan. Het boek laat zich lezen als een nauwgezette autobiografie van Hughes, maar het is een roman, want ook dat staat in kleine letters naast de uitgeversnaam op de het omslag. En natuurlijk probeer ik ook nu het verband tussen schrijfster en hoofdpersoon te zoeken. Een verband dat er altijd is, maar nooit een op een bezien mag worden. Een roman is een roman is een roman. Dat geldt voor al het geschrevene, dat is altijd meer of minder dan de schrijver. Dat geldt zelfs voor deze stukjes, waarin Gade niet mijn vrouw is en de ik erg veel op mij lijkt, maar het toch ook weer meer of minder is.

Eén reactie op Schrijven

  1. Blijf vooral schrijven Jan. Ik zou je dagelijkse ontboezemingen niet willen missen.
    Maerten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *