Sleuteltje

Op de meest onlogische plaatsen bewaren wij reservesleuteltjes. De meeste ongelabeld, zodat je niet meer weet of het sleuteltje bij een fiets hoort, een hangslot of nergens bij, omdat je het ooit op straat gevonden hebt en het om onduidelijke reden niet hebt weggegooid maar bij die amorfe verzameling sleuteltjes hebt gelegd voor het geval dat er ooit iemand zou aanbellen met de vraag of ik niet toevallig een sleuteltje heb gevonden.
In de bestekla bivakkeren ook een aantal sleuteltjes. Waarom ze daar terecht zijn gekomen?  Ik zou het niet meer weten. Ze liggen daar al jaren te wachten op het moment dat ze misschien eens nodig zullen zijn. Tot zover de inleiding.
Gade had gistermiddag een afspraak. Voor het verhaal doet er niet toe met wie, maar ze had afgesproken haar gesprekspartner in Kekerdom te ontmoeten. Ze ging daar op de fiets naar toe en zou van daar naar de Millinger theetuinen wandelen. Na afloop van het gesprek zou ze  mij dan bellen en Gade en ik zouden elkaar dan halverwege de middag treffen. Halverwege de middag werd het eind van de middag. Haar gesprek was fors uitgelopen en ze stond nu op een Kekerdomse parkeerplaats naast haar fiets. En ze kon het sleuteltje van de ketting waarmee ze het vehikel had vast gelegd niet meer vinden. Kwijt. Daar sta je dan. Wat te doen? Ze belt me. Het enige wat we konden verzinnen dat ik in de diverse voorraden reservesleuteltjes zou kijken. Bij de sleutels in de bestekbak liggen er twee die in aanmerking zouden kunnen komen. Bovendien ligt er een verfrommeld en bijna onleesbaar vodje papier bij waarop staat fietsketting. Maar dat briefje ligt er los bij. Dus ik neem beide sleuteltjes maar mee en rijd naar Kekerdom. Gade zit rustig in het zonnetje te wachten. Bijna woordeloos kijk ik haar licht verwijtend aan en geef haar de sleuteltjes. En ja hoor, het eerste sleuteltje blijkt te passen. Het probleem is opgelost. Het loopt tegen etenstijd. Gade fietst naar het Logement halverwege de terugweg. Ik volg per auto. We eten heek, de vis van de week. De sleuteltjes bewaar ik en berg ze thuis weer op. Gewoon, in de bestekla.