Snelweg

Wij verblijven iets ten zuiden van het mij tot voor kort volkomen onbekende plaatsje Colpo, Bretagne. Ons vakantieverblijf staat iets vanaf  de D767, een weg die Bretagne goeddeels dwars doorsnijdt. Het was een eitje ons huisje te bereiken. Wel zagen we dat er iets verderop aan een nieuwe snelweg werd gewerkt. Een riante vierbaans autoweg, als langs een liniaal getrokken die straks zal leiden van Vannes in het zuiden tot aan St.Brieuc in het noorden. Als we op weg gingen naar een aanpalend stadje in het zuiden was het even over een werkplaats manoeuvreren, daar waar de nieuw aan te leggen weg de oude weg kruiste. Het was even uitkijken  waar de pilons precies stonden, maar met een beetje slingerslangen was het goed te doen. Tot gisteren. Toen we ter hoogte van de aansluitplaats kwamen stond er een groot bord: ROUTE BARRÉE. En een kleiner bord <déviation. Nu heb ik in Frankrijk weinig vertrouwen in die borden, ze geven een keer aan welke kant je op zou kunnen en laten je verder in het ongewisse. Maar dit keer laten de borden ons niet in de steek. Na 10 km omrijden komen we toch uit waar we moeten zijn.
Op de terugweg wordt het nog problematischer. Daar waar we normaliter afslaan is de weg afgezet en zitten we op die op die dag geopende snelweg. Althans een deel ervan, want van de vier banen worden er maar twee gebruikt. Een heen, een terug. We snellen ons vakantiehuisje voorbij. Zien de oude vertrouwde weg wel liggen, maar kunnen er op geen enkele wijze komen tot we iets verderop wel van de snelweg in wording af kunnen. De tomtom wijst ons terug, maar voert ons via een grote bocht toch weer naar de snelweg, die we niet moeten hebben. Op goed geluk doorkruisen we het Bretonse land. “Mooie fietsweggetjes”, merkt Gade snedig op. Maar wij zijn met de auto. We slaan rechtsaf en dan doemt onze oude vertrouwde D767 op. Ons huisje iets verderop. Er moet een makkelijker manier zijn om van en naar ons huis je te geraken. We hebben nog veertien dagen om dat uit te zoeken.