Spin

Het spinnenseizoen is begonnen. Buiten in de tuin hangen weer die wonderlijke constructies. Ragfijne draden vormen een fraai patroon en in het midden wacht de spin op zijn prooi. Of is het haar prooi. De ochtenddauw tekent een frêle parelketting tussen de rozenstruik en de druivenrank. En in dat staketsel van dunnen draden speelt zich menig strijd op leven en dood af.
Ook in huis zitten de spinnen. Kleintjes die haastig hun weg zoeken als ik ze probeer te verjagen en die razendsnel abseilen langs de zelf gesponnen draad.
In de hoek van de badkamer, tegen het plafond in een pluizig web huist ook een spin. Geen vette kruisspin, die houden meer van buiten. Het is een hooiwagen. Als ik daarop googel blijkt het niet eens een spin te zijn, maar een spinachtige. Het is geen kunstige webbouwer.  Zijn web is een zooitje. Als ik mijn avondtoilet maak, zoemt er een mug om mij heen. Een mug in september. De prijs die je betaalt voor een Indian summer gecombineerd met een vijver in de tuin. Ik hou niet van muggen. Probeer hem te verdrijven. Eigenlijk probeer ik hem gewoon dood te slaan. Maar de mug is mij te vlug af. Bovendien is het lastig muggen jagen terwijl je ook probeert je tanden te poetsen. De mug ontsnapt voortdurend. Cirkelt hoger en hoger, tot tegen het plafond en raakt verward in het draderige huis van de hooiwagen. Die gaat hoog op zijn poten staan, klaar om aan te vallen. De mug bevrijdt zich. De hooiwagen zakt teleurgesteld door zijn poten. Geen souper vanavond, hoor ik hem denken. Maar de mug is een ezel en stoot zich nog eens aan de zelfde steen. Laat zich weer vangen in het web en nu slaat de hooiwagen onverbiddelijk toe. Rent op de mug af en kapselt hem in. Ik zie de laatste stuiptrekkingen van de mug. Had hij zich maar door mij moeten laten doodslaan. Was een minder pijnlijk einde geweest. De hooiwagen brengt zijn buit naar een veilig plek, uit mijn zicht.
Ik spoel mijn tanden en ga naar bed. De hooiwagen doet verzadigd en wel nu ook een dutje.