Trein

Gisterochtend begon het op het station al met een weinig vertrouwenwekkende mededeling: “Als gevolg van weersomstandigheden hebben treinen van en naar Nijmegen een vertraging van 15 tot 30 minuten.” Sneeuwde het? Stormde het en werden er bomen ontworteld? Bracht ijzel de bereikbaarheid van wat dan ook in gevaar? Zag je door de mist niet verder dan 10 meter? Niets van de alles. Goed, het regende, maar toch niet zo veel dat ik niet met de fiets stationwaarts toog. Maar blijkbaar genoeg om de NS in enige staat van ontreddering te brengen. Normaliter van mij geen kwaad woord over de NS, nu ook niet. Het is veilig en comfortabel reizen. Mijn trein vertrok 15 minuten te laat, maar eerlijk is eerlijk,dankzij een ruime overstapmarge in U. was ik op de geplande tijd in L. Daar ontmoet ik eens in de zoveel maanden voor een bijpraatsessie mijn allereerste lief, die ik na ruim 40 jaar weer ontmoet heb. Een gepland museumbezoek ging vanwege een plotselinge oppasbeurt, waarbij ik haar vergezelde, niet door. We pasten een uurtje op twee van haar kleinkinderen en zagen daarbij de bruiloftsvideo van haar dochter en schoonzoon. Dat huwelijk sloot ik twee maanden geleden en zag nu mij zelf terug. Een belangrijk leermoment: ik moet mijn spreektempo toch wat vertragen. Ik hoorde nu zelf dat, hoe eloquent ook, ik van tijd tot tijd toch wel erg snel langs de woorden schaats, waardoor er af en toe toch wat van de inhoud (hoe oppervlakkig en clichématig soms ook, maar dan weer briljant en gevat) verloren gaat.
De terugreis had weer zijn eigen charme. Onderweg van L. naar U. verloren we drie minuten, maar die werd ruimschoots gecompenseerd doordat ik in U. direct kon overstappen op een eerder vertraagde, maar voor mij versnelde trein naar N. Dat was mij al ooit eerder overkomen. In de overvolle coupé kreeg iemand een telefoontje. “Nee ik ben helemaal alleen, ik kan rustig praten”, antwoordde de man op een vraag van de andere kant. En vervolgens werd door hem met ene Ton de vloer aangeveegd en diens hautaine optreden uit en te na uit de doeken gedaan. Ik deed of ik las, maar zeker een kwartier kwam ik in Van Dis’ Tikkop geen letter verder.