Er lijkt een trendje te ontstaan in column-land. Of is het toeval en is er helemaal geen sprake van een trend. Maar in twee dagen lees ik columns waarin de columnisten druk zijn collega’s de maat te nemen. In Trouw plaatst Sylvain Ephimenco wat onaardige en wat mij betreft onterechte opmerkingen over zijn collega Marijn de Vries. En Marcel van Roosmalen gaat in zijn column in NRC·next in op wat er in Het Parool wordt geschreven over een pannenkoekenrestaurant. Dat artikel is volgens hem een goedmakertje voor wat zijn columnschrijvende vriendin over dat zelfde restaurant schreef.
Als ik dat soort stukjes lees, vraag ik me af of er niets beters is om over te schrijven. Of je het nu altijd moeten hebben over de al dan niet vermeende kwaliteiten van collega’s. Kijk, een mooie pennenstrijd is natuurlijk nooit weg, maar het moet wel enig niveau hebben. Iets waarvoor ik op het puntje van mijn stoel ga zitten. En dat is lang niet altijd het geval. Het is me soms ook een hele opgaven om met enige regelmaat iets aardigs, spannends, prikkelend te verzinnen. Daar heb ik soms ook wel eens last van, maar vaak is het toch weer zo dat het ene woord het andere uitlokt.
Vanochtend las ik in het blog van Neef dat hij ook wel eens, zij het zelden, niet direct een onderwerp heeft en dat een lege pagina het beste weergeeft wat hij op dat moment te zeggen heeft. Een gevoeld dat ik sporadisch herken. Voor zijn inspiratieloze dag heeft hij iets gevonden. Hij grasduint in zijn eigen archief en bekijkt de blogs van de de jaren daarvoor op die dag. Dat lijkt me een aardige methoden om lege pagina’s te vullen en met speels gemak de driehonderd woordengrens te overschrijden. Bij me levert het het volgende beeld op: 28-8-2013 schreef ik over dromen, een jaar eerder over stofzuigerzakken en in 2011 over het gevaar van hechten. In 2010, het jaar dat ik begon, was het onderwerp mijn ooit spaak gelopen huwelijk. Ik zou over elk van deze onderwerpen zo weer kunnen schrijven. Ik heb het niet nodig om lullige stukjes te schrijven over andere bloggers, alhoewel…
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links