Soms komt het mij voor dat de mens niet zonder vijanden kan. Als het even lijkt of we ze niet meer hebben dan creëren we ze wel. Vijanden bestrijden we het liefst te vuur en te zwaard, met oorlog Als we geen land meer hebben om te bestrijden dan roepen we wel een andere oorlog uit. War on drugs, war on terrorism, er is altijd wel iets om voor te vechten. Nog niet zo lang geelden hadden we ook nog een Koude Oorlog. En toen die zo’n beetje op zijn einde liep zag je toenaderingspogingen tussen de strijdende partijen. Op diplomatiek niveau, maar ook van mens tot mens. Het was de tijd dat stedenbanden floreerden, dat burgers met elkaar contact zochten en dat vijanddenken doorbroken moest worden. Even leek dat te lukken. De muur viel en over die puinhopen zochten oost en west elkaar op. Vreugde alom. Maar het was vreugde van korte duur. Na 20 jaar was het wel gebeurd met dat vriendelijke over en weer uitgewissel. Gemeenten bogen zich alleen nog maar over hun kerntaken, daar paste ideële partnerschappen niet meer in. Er moest iets aan verdiend kunnen worden. De banden verwaterde. En dan gebeuren er vreselijke dingen, waardoor het Westen weer westelijker wordt dan ooit en het Oosten weer ver en vreemd lijkt te worden. Het is opnieuw duidelijk.Wij zijn goed, zij zijn slecht. Ik skype met mijn Russische vriendin en hoor haar mening. Over het feit dat dat de Oekraïense machthebbers oude fascisten zijn en de opstand in Kiev onder Amerikaanse regie staat. En dat in het oosten van dat land de Russen hun eigen identiteit willen beleven, in Oekraïens verband. Ik hoor hoe de andere kant van de medaille beschreven wordt. Zij met haar Moskouse bril en ik luister met in mijn achterhoofd de door Amerika geregisseerde berichtgeving. In de Groene Amsterdammer lees ik dan een mij aansprekend Essay van Karel van Wolferen over de westerse dwaasheden inzake Oekraïne ‘Het Atlantische geloof’ .
Het wordt tijd de stedenband met Pskov weer eens goed op te poetsen om zo het wederzijdse vijanddenken te doorbreken. Of hebben we vijanden echt nodig voor ons eigen geluk en gelijk.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
jan,je slaat de spijker weer eens recht op z’n kop !!!