Trouwen

Ik ben twee keer getrouwd. De eerste keer was in 1970. Voor de wet gratis op een vlugge donderdagochtend. Mijn twee zussen als getuige, mijn schoonouders en mijn moeder. En natuurlijk was Ex er ook bij.  Dat was het hele gezelschap. De zondag daarop trouwden we voor de kerk. Met alles er op en er aan. Trouwjurk, nieuw pak, serenade door de harmonie waar Ex toen in speelde, receptie ten huize van de bruid en huwelijksdiner in een restaurant van enige allure. Schoonvader betaalde. Dat hoorde toen zo.
De tweede keer trouwde ik in 2002. Met Gade. Kleine snelle plechtigheid in het stadhuis, zonder veel ceremonieel. Dat bewaarden we voor de huwelijkslunch in een restaurant van nog meer allure met als gasten de 4 getuigen, Ex en onze kinderen en de moeder van de bruid. Gade en ik gaven elkaar een toespraak. Dat was onze ceremonie. Alles zelf betaald. Dat was toen zo.
Ik heb inmiddels als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand (babs) honderden keren getrouwd. Van huwelijkssluitingen met alles wat je er maar bij kunt bedenken, alle toeters en bellen op romantische locaties met ontelbare gasten tot snelle gratis huwelijken van kauwgumkauwende bruiden met onverschillige bruidegommen en twee nauwelijks geïnteresseerde getuigen. En alles daar tussen in. Voor sommige paren was het niet meer dan die 10 minuten in het stadhuis, anderen storten zich in een chique etablissement in een uitbundig feestgedruis met torenhoge bruidstaart, copieus diner, live muziek en een presentje voor alle gasten bij het weggaan.
Deze week lanceerde Arie Slob van de ChristenUnie het voorstel om een huwelijkssluiting aan te merken als een administratieve handeling met een ceremonieel vervolg naar keuze. Dus eerst even naar het loket het boterbriefje halen, zoals je een paspoort of rijbewijs verkrijgt en dan niets meer of naar de kerk voor de inzegening (zou Slob mooi vinden) of naar een feestruimte voor bruidstaatrt en dergelijke en mogelijk een begenadigd spreken die met goedgekozen woorden het bruidspaar in het zonnetje zet. Hier en daar een kwinkslag, af en toe een ernstig woord. Dat alles goed voor een ingetogen glimlach, afgewisseld met een traan van ontroering. Precies wat een babs nu al probeert in zijn toespraak.
Zal toch eens nagaan wat er nodig is voor het je vestigen als ZZP-er:Beleefd aanbevelend,  Jan Roelofs, voor al uw rouw en trouw.