Trump

De afschuw is niet van de lucht. Mijn Facebook staat bol van de afwijzende reacties op de niet helemaal voorspelde vermoedelijke keuze voor Donald Trump als 45e president van de Verenigde Staten. Gisteren schreef ik nog in mijn blog over Trump: ” Over Trump  hoef ik het verder niet te hebben. Dat is een gevaarlijk pias waarvan ik hoop dat hij veel geld blijft verdienen, nog drie keer hertrouwd en daarmee heel gelukkig lijkt, maar ver weg blijft van het Witte Huis. Daar heeft hij niets te zoeken.” Dat was gisteren en nu vandaag zou ik beschuldigd kunnen worden van het beledigen van een (toekomstig) bevriend staatshoofd. Tenminste als hij of zij in Nederland is. Dan hangt mij een straf van maximaal 6 maanden boven het hoofd. Als al mijn Facebookvrienden bij hun mening over de president-elect blijven en die nog eens uiten, mocht Trump ooit ons land bezoeken, dan kunnen zij dus veroordeeld worden. Zolang hij in Amerika blijft, en gezien zijn isolationistische uitspraken lijkt dat hoogstwaarschijnlijk, kunnen we hier dus over hem zeggen wat we willen.  Een belediging wordt het pas als hij op Schiphol geland is. Vreemd, maar zo staat het in artikel 119 in het Wetboek van Strafvordering: ” in de uitoefening van zijn ambt in Nederland verblijvende”.
Maar hoe dan ook, de komende jaren moeten we het met president Trump doen. Het op het oog onmogelijke is waarheid geworden. Democratie is een mooi ding, maar soms wordt er een hoge prijs voor betaald. Het populisme heeft een overwinning behaald. Weer eentje en dat ondanks het feit dat absoluut Clinton meer stemmen behaald lijkt te hebben dan Trump. Maar dat kan in de VS, waar het kiesstelsel zo in elkaar zit dat de meeste stemmen niet altijd het presidentschap opleveren. Democratie op zijn Amerkaans. Ik citeer dan graag Winston Churchill die ooit gezegd schijnt te hebben: “Twee hoeraatjes voor de democratie. Drie is te veel.”