Uitvaart

Het kleine dorpskerkje is tot de laatste plaats gevuld. Meer nog. In de gangen en achterin zijn stoelen bijgeplaatst. Het moet lang geleden zijn dat er zoveel mensen in het kerkje waren. Niet eens meer met Kerstmis. Ik ben met Gade en honderden andere bij de uitvaart van een heel goede kennis, zeg maar bijna een vriendin. Het zijn altijd wat wankele grenzen, waar houdt kennis zijn op, waar begint de vriendschap.
Het kerkje is prachtig gerestaureerd. Heldere muurschilderingen, stralende glas-in-loodramen, die nog eens extra kleur krijgen door de felle winterzon die soms achter de voorbijtrekkende wolken vandaan komt. Het is zo’n kerkje waar je weer bijna katholiek van zou kunnen worden. Bij elke pilaar een heiligenbeeld in zoete kleuren, een Maria-altaar zoals het hoort en kruiswegstaties waar het lijden van de Heer realistisch is weergegeven.
De kerk dient nu als decor voor een serene bijeenkomst. Geen dienst. Er wordt een psalm gezongen en voor de rest is er tot de hemel reikende zang van een mannenkwintet en orgelmuziek, veel orgelmuziek. En mooie toespraken. Van de weduwnaar, de zoon, de zussen en schoonfamilie, de kennis en de vriend. Toespraken zonder cliché’s. Kom daar nog maar eens om. Er wordt een leven geschilderd, een vol en mooi leven, dat veel te vroeg is opgehouden. Maar wat is al het om sterven gaat te vroeg of te laat. De dominee leest aan het eind van de bijeenkomst uit het boek Prediker en leert ons dat er een tijd voor alles is. Een dominee in een katholieke kerk. Het lijkt of hij voor de gelegenheid zich katholiek gekleed heeft in een lichte gebedsmantel en paarse stola.
De overledene wordt op het dorpskerkhof naast de kerk begraven. De gasten, tenminste zij die dicht bij het graf staan, zien hoe de kist langzaam zakt. Het grote gezelschap neemt rustig afscheid. Er is een geduldige stilte, alleen doorbroken door het doffe geluid van het schepje aarde dat de bezoekers op de kist gooien. De dominee nodigt uit het Onze Vader mee te bidden. De menigte mompelt het oude gebed. Ik mummel zacht mee.