Vaandel

Er zijn landen waar het vandaag een vrije dag is. Waar er betogingen zijn en waar de rode vaandels wapperen. In Nederland is nauwelijks iets van de Eerste mei te merken. Op de radio hoor ik dat een strijdkoor (bestaat dat woord nog?) in Scheveningen bij het Troelstra-monument nog wat zal gaan zingen. Ik hoor een aarzelend “Ontwaakt verworpenen der aarde”. En dat is het dan wel.
Ik kom uit een goed katholiek gezin. Destijds tenminste. Het was in die tijd nog gebruikelijk dat de VARA-uitzendingen met een strijdlied begonnen. Elke ochtend. En hoezeer het ook de tijd van het amendement was ik weet nog dat mijn moeder die liederen zacht meeneuriede. De tekst ontging ons ten enenmale. Onbegrijpelijk woorden voor een mannetje van nauwelijks tien jaar. Luid en strijdvaardig gezongen door het koor “De Stem des Volks”. Voor ons telde de stem van de pastoor. Ook nu nog is de tekst soms onbegrijpelijk door het veelvuldig gebruik van de tweede naamval en aanvoegende wijs. Ik luister naar dappere liederen als de ‘Socialistenmars’ met als begintekst: “Komt socialisten sluit de rijen, het rode vaandel volgen wij. Het geldt de arbeid te bevrijden,verlossing uit de slavernij! All’ aards geluk, all’ zonnepracht, all’ geesteslicht, all’ wetensmacht, zij aan het zwoegend volk gegeven! Dat is het doel waarnaar wij streven!”
Zouden Samson en Roemers dit nog wel eens draaien of op You Tube beluisteren? Misschien moeten we ze, en vooruit dan maar ook met mevrouw Sap, eens uitnodigen voor een spelletje ‘Wie van de Drie’ met de fameuze slotvraag: “Wil de echte socialist nu opstaan.” Maar of die rijen ooit gesloten worden?
De sociaal-democratische verloedering is al tientallen jaren geleden begonnen. Nog ver voor dat Kok de ideologische veren afschudde. Het was op een bijeenkomst in de Nijmeegse Vereeniging. Den Uyl was er, Jan Schaefer was er. En nog een handvol partijcoryfeeën. En aan het slot van de bijenkomst werd de Internationale gezongen. Tot mijn schrik en hun schande zag ik dat sommigen daar een papiertje met de tekst bij nodig hadden of volkomen niet lipsynchroon maar wat meemummelden. Daarna is het nooit meer echt goed gekomen.