Veemarkt

Waar in Nijmegen nu het Joris Ivensplein is, was ooit een veemarkt. Nu is er alleen nog maar een straatnaam die daar aan herinnert. Ik woonde dicht in de buurt. Af en toe, maar in mijn herinnering heel vaak, ging ik met mijn vader daar kijken. Als er veemarkt was. Bewonderend zag ik hoe mijn vader zijn hand in de  bek van een kalfje stak en hoe dat beestje daar dan vergenoegd aan begon te sabbelen. Er was in die tijd voor mij maar heel weinig nodig om mijn vader als held te zien. Wie durfde nu zo maar zijn hand in een kalverenbek te stoppen? Mijn vader! Tientallen jaren later liet ook als het zo uitkwam een kalf aan mijn hand zuigen. Het heldendom van mijn vader werd er niet minder om. Dat van mij nam toe. Ik was bijna net zo flink als ik mijn vader ooit dacht.
In de instructiefolder die bij ons vakantiehuisje hoort, stond dat er in het stadje verderop op dinsdag veemarkt was en ook nog een gewone markt. Vanochtend dus op weg naar het stadje. De veemarkt was een eind buiten het centrum. We lieten hem links liggen. En zo kon ik niet mijn heldendom opnieuw bevestigen. Soms moet je de zaken nemen zo als ze komen. Ik weet van mijzelf dat ik ooit mijn hand aan een kalf bood. Dat is genoeg. Nieuw bewijs niet nodig.
We slenteren over de markt. Die is als een winkel van Sinkel. Er is van alles te koop. Hoeden en petten en damescorsetten. En worst en kaas en brood en placemats en pauwen. Ja, ook pauwen. In het dorp is ook een café. Café de la Paix. Uiteraard. Een onbeschrijflijk café. Doorgezakte banken langs de kant, tafels en stoelen gerijd in het midden. Een gaskachel en reuze koelkast. Met een stevige moeder en volle dochter in de bediening. Duidelijk ook de eigenaressen. En een scharminkelige tante of gewoon een uitgebuite Assepoester als hulpje. Zij lopen zich de benen uit het lijf. Iedereen lijkt elkaar te kennen. Mannenhanden schudden elkaar in het voorbijgaan, vrouwen begroeten elkaar luchtkussend. Et on bavarde.  En de grand crème is echt grand. Het is een café waar de tijd stil stond, maar de mensen heel levendig zijn gebleven. Nee, ik mis de veemarkt in het geheel niet.