Vijf

Op 22 december 1950 werd ik vijf. Ik herinner mij daar nog heel veel van. Niet precies van mijn vijfde verjaardag, maar wel  van alle verjaardagen eind jaren veertig, begin jaren vijftig van de vorige eeuw. In die tijd was het niet gebruikelijk om een kinderfeestje te geven. Bovendien had ik maar één vriendje. Hij zal vast wel even op bezoek zijn geweest en een glas limonade gekregen hebben. Exota met misschien wel een gevulde koek. Maar om dat nu een kinderfeestje te noemen. Ooms en tantes zullen wel niet op visite zijn geweest. Wel mijn broers en zussen. Die woonden toen allemaal nog thuis. En zij vierden mijn verjaardag altijd op bijzondere wijze. Samen met mijn ouders. Want op mijn verjaardag werd ook de kerstboom opgetuigd en het kerststalletje neer gezet. Daar werd elk jaar weer veel werk van gemaakt. Fraaie rotspartijen werden op en rond het stalletje gemodelleerd, een spiegeltje vormde  het oppervlak van een verstild meertje waar schaapjes aan stonden te drinken en in een ver hoekje zag je de drie koningen met hun kameel al aankomen. De engel zweefde vanaf de onderste tak van de boom aan een zwart draadje boven het kribje. Verjaardag was synoniem met het opzetten van kerstboom en -stal. Onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Gisteren was ik op de vijfde verjaardag van Lynn. Lynn is de dochter van de partner van Dochterlief. Er waren neven en nichtjes, ooms en tantes, opa’s en oma’s, gewone en stief. En Lynn wist heel goed dat ze 5 werd. Grappen dat ze 4 werd, werden met schelle stem gepareerd. “Vijf! Niet vier!” En ik kreeg het verschil te horen tussen een prinsessenjurk en een Doornroosje-jurk. Allebei een verjaarscadeau. En verder demonstreerde ze hoe ze een handstand kon maken en met een hand zonder zijwieltjes kon fietsen. En er was een taart met vijf kaarsjes. Het was een  keurige verjaardag met veel kindergeluid, heel veel kindergeluid. Maar toch kon deze verjaardag niet tippen aan mijn vijfde verjaardag, zoals geen enkel vijfde verjaardag dat kan. Want er was geen kerstboom en die hoort toch echt bij een vijfde verjaardag, herinner ik mij.

1 reacties op Vijf

  1. Wim van Dam schreef:

    Ach Jan, bij een vijfde verjaardag hoort natuurlijk een zinken teil met water op een warme zomerdag in de tuin (wat maar een klein tuintje was) onder een uitbundig vruchten gevende pruimenboom.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *