Vuurwerk

Ik hou van vuurwerk. Mijn hele leven lang al. Het heeft natuurlijk te maken met die nachtelijke magie als je als klein kind met vader mee mocht naar het koninginnedagvuurwerk. Dat was op de Goffertwei, naar mijn gevoel een dagreis van de plek waar wij woonden. Afstanden zijn dan onmetelijk. Je wereld is niet groter dan de wijk waar je woont en de maat wordt bepaald door de afstand tussen je huis en de school en -vooruit, toen ook nog- de kerk. Daarbuiten is een wereld waarvan je de omvang nog niet kent.
Later ging ik niet meer met mijn vader in het donker naar het kleurrijk spektakel. Maar met vriendje Wim en zijn vader. De Goffertwei was toen al bekender terrein. Want op zondagen gingen we toen al in het belendende stadion naar het voetballen. N.E.C., jongensrang, een kwartje of soms op donderdagavond naar het wielrennen achter grote motoren.
En nog weer later was er het vuurwerk op vierdaagsedinsdag. Ik kende Gade net. En samen op een krib in de Waal, terwijl we net wisten dat we elkaar wel erg graag mochten. Romantiek ten top.
Vuurwerk is nauw verbonden met goede herinneringen. Van heel vroeger en dichterbij. Ik heb ook een lievelingsvuurpijl. Nu is het lastig vuurwerk in letters te vangen, maar de lucht is donker. Er schiet een pijl omhoog en als hij niet verder kan spat de lichtende punt uiteen en dan ontelbare glinsterende oranje vonken die in een brede waaier naar beneden dwarrelen. Geen geluid alleen maar schittering. Even lijkt er geen einde aan te komen, maar als het dan weer donker is nog een en nog een. Beatrixpijlen noemen Gade en ik die.We genieten in stille verrukking.
Op de wei voor onze gite staat een gigantische cypresachtige. Gade probeert hem in haar dikke bomenboek nader te determineren. Maar met zekerheid kan zij niet meer zeggen dan cypresachtig. Niet slank, maar heel breeduitwaaierend, heel veel kleuren groen en aan de uiteinde gele bloesem en stuifmeel. In de avondzon wordt het een verkleurde en verstilde beatrixpijl. Geen geluid alleen maar schitering. Ik hou van vuurwerk. We genieten in stille verrukking.