Spiegels

Onze gite heeft al het noodzakelijke comfort dat nodig is voor een prima vakantieverblijf. Geen tv, veel natuur met herten en wilde zwijnen en een goed bed waar ruimschoots gebruik van wordt gemaakt. We slapen gaten in de dag en ook nog eens in de middag. Meer heeft een mens niet te wensen. Ik ook niet. Het gemis aan een internetverbinding wordt ruimschoots gecompenseerd door het bezoek aan een café dat er wel over beschikt. Dus is het leve de vakantie.
Ons huisje heeft echter een merkwaardigheid. Of liever gezegd de eigenaren. Zij hebben ons onderkomen volgestouwd met speigels. En als ik zeg spiegels bedoel ik ook spiegels. Niet van de ielige waar je nauwelijks de helft van je gezicht in ziet, nee de meeste zijn manshoog en staan op de grond, maar weer onder zo’n hoek dat je wel je lijf ziet, maar niet je hoofd. Ik neem aan dat er geen brocante is waar de eigenaren van ons huisje niet naar spiegels op zoek zijn. Omringd door zoveel spiegels, het zijn er 11, denk ik ook na over mijn eigen verhouding met spiegels. Bij het scheren gebruik ik een spiegel functioneel. Het valt mij op dat ik mijn spiegelbeeld dan niet aankijk. Ik let er vooral op het mes goed neer te zetten. Natuurlijk doe je dat vooral op gevoel, maar een ondersteunende blik in de spiegel is toch zeer behulpzaam om dit proces ongeschonden door te komen. Een enkele keer onderwerp ik mijn spiegelbeeld aan een keurende blik. Soms kijk ik dan tevreden naar mij zelf terug. De ogen staan helder, de wallen en plooien vallen binnen redelijke proporties en ik denk dan het allemaal nog al meevalt. Het geheel is nog redelijk toonbaar. Ik heb het dan vooral over het hoofd. De rest van mijn lijf beschouw ik zelden in de spiegel. Hier is dat bijna onontkoombaar. En dan is de enige troost er in gelegen dat alles went. Bekeek Narcissus niet vooral zijn hoofd en werd daar verliefd op? Had hij zijn hele lijf gezien dan had het zo’n vaart niet gelopen en was hij gelukkig geworden met de nimf Echo.
Ik heb nog een filosofische vraag. Waar blijft mijn spiegelbeeld als ik niet voor de spiegel sta?

2 reacties op Spiegels

  1. Gerard Tonen schreef:

    Het is het lot dat je dat altijd met je meedraagt.

    • wim van dam schreef:

      Ik logeer hier in Pskov ook in zo’n huis, nou ja apartement.
      Spiegels overal, meestal, dat kun je zien, achtergelaten, omdat je nu eenmaal niet kapot slaat.
      Maar wat veel verwonderlijker is, dat alles er nog is. De wc-paqpierrol is voorzien van een plestik klepje. Het klepje was, onherstelbaar, kapot en is vervangen door een nieuw. Het oude, volstrekt nutteloos, want kapot, is er nog steeds en ik durf het niet weg te gooien.
      Zo is de hele flat. Zeker is er ergens een waterpomptang die ik nodig heb om de kapotte doucheslang te vervangen. Maar ik kan hem niet vinden. (Thuis soms ook niet, maar meestal wel. Daarom voel ik mij hier zo thuis.) Dus nieuwe tang gekocht en nieuwe doucheslang. Dan krijg je meteen een stickertje om de oude kapotte slang die je als voorbeeld meegenomen hebt. En dan nog klopt de nieuwe slang niet. De aansluiting met de douchekop is geen probleem, maar de andere kant klopt niet. Dat ga ik morgen uitzoeken. Intussen blijft de ‘nieuwe’ douchslang daar liggen, met een kapot gedraaide aansluiting.. Ik ben benieuwd of ik hem volgend jaar weer terugvind.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *