Wilde

Mijn bloggende neef is op vakantie geweest. Ierland. In zijn laatste blog over die vakantie plaatst hij een foto van hem zelf, gezeten op een bankje naast de door mij zo bewonderde Oscar Wilde. Bij die foto plaatst hij de volgende tekst: “Speciaal voor mijn Oom Jan even op bezoek geweest bij Oscar Wilde. Jan is met hem bevriend en een groot bewonderaar. Ik heb hem de groeten van mijn oom overgebracht. Kon hij zeer waarderen. Het blijkt dat Wilde elke dag de blogs van mijn oom leest.” Er is geen letter gelogen van wat hij schrijft. Het enige wat aan onze vriendschap ontbreekt is een werkelijke ontmoeting. Hoe graag zou ik Oscar Wilde eens ontmoeten en een praatje met hem maken, hem vragen waarom hij niet eerder naar Frankrijk vluchtte, voordat hij veroordeeld werd tot twee jaar cel met ‘hard labor’. Maar misschien zou ik hem ook niets vragen en alleen maar in stille bewondering luisteren naar wat hij te zeggen had. Het is goed te weten dat uit onverdachte hoek nu eens bevestigd is dat Oscar Wilde nog dagelijks mijn blog leest.
Gisteren fietste ik met Gade het schiereiland van Quiberon af. Op en neer meer dan 30 kilometer. Naar het zuiden fietsten we binnendoor. Op de terug weg namen we het mooie fietspad langs de Côte Sauvage. Pas toen ik weer terug was begreep ik dat Oscar Wilde zelf ons die kant had opgestuurd. Côte Sauvage dat is vertaald toch niet anders dan de wilde kust. Er is nauwelijks fantasie voor nodig om te begrijpen dat Wilde zelf ons langs de wilde kust, zijn kust stuurde.
Ik ben een fiks aantal keren in Oxford geweest en bezocht daar het Magdalen College, waar Oscar studeerde. Gisteren dus die pelgrimage langs de Wilde kust. Moet eigenlijk toch ook maar eens naar Galway, om naast hem op dat bankje te gaan zitten en hem een exemplaar van mijn bundeltje te geven. Zou me trouwens niet verbazen als hij het al heeft.