Zangvreugde

Het is al redelijk in de middag als ik dit blog schrijf. Doorgaans probeer ik om voor 12.00 uur, liefst nog eerder, een en ander op het net te hebben geplaatst. Maar vandaag wist ik bij voorbaat al dat dat niet zou gaan lukken. Om 10.00 uur was er een andere afspraak. Voor de zaterdag al rijkelijk matineus, maar om het al niet erger te maken dan het is, besloot ik mijn blog naar de middag te verplaatsen. Ik heb nog geen verontruste lezers zich zien melden om te informeren of er mogelijk iets met mij aan de hand was. Nee, er is niets met mij aan de hand, tenminste niet meer dan het gebruikelijke. Maar om 10.00 uur was ik elders.
Iemand in de straat had het idee. Samen zingen. Er werden nog wat buurlui opgetrommeld, wat vrienden gevraagd en zo waren we vanochtend met 10 mensen en een zangleraar in een wijkcentrum om samen te zingen. De initiatiefneemster was er niet bij, bleek een dubbele afspraak te hebben, maar Gade en ik waren van de partij. Plus nog 4 buren, twee vrienden en twee mensen die ik niet niet kende.
Zo maar samen zingen op een vroege zaterdagochtend. We moesten improviserend beginnen. De tas van de leraar was spoorloos verdwenen. En daarin zaten  partituren en zijn geliefde trekzak. Maar hij was niet voor een gat te vangen en onverdroten begonnen wij. Of het klonk, weet ik niet. Van een vroege zaterdagochtend mag je niet alles verwachten. In de koffiepauze, vaak een van de belangrijkste momenten tijdens een paar uurtjes zang, werd de verloren gewaande tas teruggevonden. Per ongeluk door een daar ook repeterend koor meegenomen. Opluchting alom. En we zongen verder over Afrika, over de pauk die het gemakkelijk had en over dat alles stil was en nachtegalen met zoete melodieën tranen in onze ogen legden en zwaarmoedigheid in ons hart. Toen we ook nog twee Nimweegse liedjes zongen leken we even een echt bejaardenkoortje te worden. Maar dat gevoel ging gelukkig snel over. Zingen houdt immers jong, zegt men.
Aanstaande donderdag komen we weer bij elkaar. Zo maar samen zingen voor de lol en dat het een lieve lust is. Dat is belangrijk, zegt Gade. Zorgt voor levenslust. Zo is het maar net, ondanks die Mozartiaanse nachtegaal die voor zwaarmoedigheid zorgt.