Zonnekracht

Op de parkeerplaatsen voor mijn huis staan geen auto’s. Dat kan ook niet, want vier plaatsen worden afgezet met een rood-wit lint gespannen tussen twee kliko’s. Daar moet in de loop van de ochtend een hijskraan komen te staan. Die zal, als alles goed gaat, bij mij en twee buren zonnepanelen op het dak gaan hijsen. Alles bij elkaar ruim twintig panelen. Wij gaan over op zonnekracht. Over een tijdje zullen we een deel van onze elektriciteit zelf gaan oogsten. Het was een initiatief van onze buurman, waar wij ons van harte bij hebben aangesloten.
We hebben niet lang getwijfeld toen de buurman bij ons aanbelde en vertelde dat hij zich aan het oriënteren was op zonnepanelen. Gade had het er vaker over gehad. Ze had daar een aantal redenen voor. De kostenfactor telde daar nauwelijks bij. De terugverdientijd ligt op een jaar of acht, negen. Gezien mijn leeftijd en fysieke conditie is de vraag meer dan gerechtvaardigd of de installatie van die panelen dan ook enig financieel voordeel oplevert voor mij. Nee, de overwegingen waren deels van ideële aard. Het is mooi over een tijdje te kunnen zeggen dat we zonnepanelen hebben en zo een bijdrage leveren aan een gezonder milieu. Tromgeroffel en hoorngeschal.Een ander argument was dat stel dat de Russen de gaskraan dichtdraaien dan hebben wij in ieder geval nog wat eigen elektriciteit. Een argument dat ook werd gebruikt toen we destijds onze houtkachel aanschafte. Wat er ook zou gebeuren, wij zouden warmte hebben. Laat de Russen maar komen!
Inmiddels is de monteur gearriveerd en worden de panelen uitgeladen. Over drie dagen, verwacht hij, zullen wij stroom terugleveren aan het net. Worden we weer een beetje meer een autarkie. Misschien is de volgende stap wel dat een deel van de achtertuin omgeploegd gaat worden en een moestuin gaat worden. Worden we steeds meer self supporting. Eigen stroom, eigen warmte. Nu nog een bron slaan of het regenwater opvangen. Laat de winter maar komen.