Aller

Nee, ik moet de francofielen onder ons teleurstellen. De titel van dit stukje moet niet gelezen worden als het Franse werkwoord voor gaan. Geen beschouwing dus over de schoonheid van de Franse taal, de ontroering die een chanson in die taal teweeg kan brengen. Nee, er is geen woord Frans bij. Dus geen allé, maar gewoon aller met een duidelijk hoorbare r op het einde. Aller, dat oer Nederlandse voorvoegsel dat wij nauwelijks in een zelfstandige betekenis kennen, maar vooral in verbindingen. Als iets aller-wat-dan-ook is, dan kan het vaak niet mooier, beter, slechter zijn. Allermooist, allerbest, allerslechts kunnen niet overtroffen worden. Aller- geeft het uiterste aan.
Natuurlijk kom ik hier op omdat het vandaag Allerzielen is, de dag na Allerheiligen. Het zijn de dagen dat allen die gestorven zijn worden herdacht. Allerheiligen lijkt dan een goedmakertje voor al die heiligen die geen eigen feestdag meer hebben, vaak vergeten zijn of een obscuur bestaan leiden  in een al lang vergeten hagiografie. Eigenlijk raakt Allerzielen mij veel meer. De dag waarop je wat nadrukkelijker stil blijft staan, heel stil wordt bij hen die je zo nabij waren. Die je heel lief waren. Die je het allerliefst waren. Die je allerliefste was. Op zo’n dag noem je hun namen weer. Soms woordeloos maar daardoor warmer en liefdevoller dan anders.
Een paar jaar op rij ging ik in deze dagen naar een klooster hier niet ver vandaan. In de kapel zongen we samen. Dat mocht toen nog. Iedereen was welkom en op die avond werden alle namen van overleden vrienden, familie en bekenden gezongen en brandde iedereen een lichtje in de verder duistere kerk. En je voelde je heel sterk verbonden met al die zielen die genoemd werden, met al die zielen die niet genoemd werden. Allerzielen, niemand uitgesloten.
Allerzielen is voor mij de kerk op zijn best, op zijn allerbest. Teken van verbondenheid, van samen, levenden en doden, iedereen, niemand uitgesloten. Zoals een hechte gemeenschap niemand uitsluit maar uitnodigt, altijd en overal.
Het zal dit jaar een andere Allerzielen worden dan we gewend waren. De omstandigheden zijn in sommige gevallen allerbelabberdst. Gezelschappen worden geminimaliseerd, samenkomsten ontraden. Het zij zo. Ik zal die dag een lichtje ontsteken bij de foto’s van die mij lief waren. Dat ene lichtje is een afspiegeling van het eeuwige licht dat al die zielen verlicht. Allerzielen, niemand uitgesloten.