Beëdiging

Nee, echt spetterend was de uitzending van de beëdiging van het kabinet Rutte-III nou niet bepaald. Een zwaar geprotocolliseerde  vertoning waarbij de ministers ferm achter elkaar aanstappend de balzaal van het paleis kwamen binnen marcheren. Daar hadden ze toch wat feestelijks van kunnen maken en met Mick Jagger in het achterhoofd zich al polonaisend de Frans Bauer-hit zingend tot de Koning hadden gericht: “Heb je even voor mij?” Voor zo’n ceremonie kies je toch niet voor niets een feestelijke balzaal uit.
Nu mochten we getuige zijn van de beëdiging en het voorstelrondje. Rutte vertelde de Koning wie wie was en wat die ging doen in het nieuwe kabinet. Ook hier had ik in het kader van de politiek dichter bij het volk brengen een ook voor de kijkers plezierig kennismakingsspelletje verwacht. Of een quizje voor de Koning, zet de juiste minister bij het goede ministerie. En om het spannend te maken zou iedere minister zelf de volledige tekst van de eed of gelofte moeten opzeggen. Lukte dat niet dan was hij af. Einde carrière, want van een beetje minister mag je toch verwachten dat hij weet van het hoe en waarom van zijn hoge ambt. Nu hoefde hij alleen maar te zeggen dat hij vroeg dat God almachtig hem waarlijk hielp of dat hij het opgelezen versje beloofde waar te maken.
Ja, het had spannende tv kunnen worden. Na de beëdiging luisterde ik naar het gesprekje tussen twee NOS-commentatoren die het hele kabinet nog even in het zonnetje zetten. Zij moest drie kwartier volpraten omdat de heren ministers én de Koning zich voor de foto op het bordes moesten omkleden. Jaquet uit, pak aan. Van de reporters vernam ik dat ze waarschijnlijk niet allemaal een eigen kamer hadden gekregen om zich in het pak te steken. Was toch mooi geweest als daar en camera bij geweest zou zijn. Zich omkledende ministers die elkaar liefdevol helpen bij het strikken van de das, waar de een wat behendiger is dan de ander, of het indoen van de manchetknopen. Dat had teamgeest kunnen uitstralen en mijn vertrouwen in het kabinet doen toenemen. Nu was het meest spectaculaire het paar schoenen van minister de Jonge. Die trokken meer aandacht dan het hele kabinet, de Koning incluis.