Kat kwijt

Nu al heel wat weken geleden waren wij Harrie kwijt. Ik schreef daar eerder over. Vier lange nachten was zij weg. Waar zij geweest is? We zullen het nooit weten. Maar op een zondagmorgen beantwoordde zij mijn toen nog zo droeve roep “Harrie, Harrie, Harrie” met een opgetogen miauwtje. Alsof er niets was gebeurd zat zij in de achtertuin. Het leek wel of zij blij was weer terug te zijn. Wij waren dat in ieder geval wel. Heel blij. Wij hadden alles in het wek gesteld haar terug te krijgen. Gepatrouilleerd tot in de verre omgeving, poster opgehangen met haar staatsieportret en werden we lid  van de Facebookpagina “Kat kwijt in Nijmegen”, onlangs gewijzigd in “Kat kwijt in Nijmegen e.o.”
Er raken me wat katten kwijt in Nijmegen. Er gaat bijna geen dag voorbij of er komt wel een tranentrekkende melding van een verloren kat, met bij elke melding een verhaal waar het verdriet en gemis van afdruipt.  Een voorbeeld:
Sinds gister 14-08 is onze kater James vermist omg Papaverstraat (wolfskuil),hij is 10 mnd oud en heeft een blauw halsbandje om. Hij is gechipt en de adresgegevens kloppen..
Update 10-10 : James is nog steeds zoek vorige week op 04-10 is hij een jaar geworden ondertussen..
Update:ondertussen zijn we al een maand verder en nog steeds geen spoor van James…😢
En zo’n bericht gaat dan in alle gevallen vergezeld van een foto van de wegloper.Deze Facebookgroep is voor de kattenhater de uitgelezen mogelijkheid zich te verkneukelen in al het leed dat die weggelopen katten hun baasjes aandoen. Voor de kattenliefhebbers, waar ik mijzelf toe reken, zijn al die trieste verhaaltjes als kleine romans uit de Bouquetreeks, maar romans met een open einde van komt ze terug of niet. Het lot van James, Pippi, Nelson en Rima, om er maar een paar te noemen, blijft ongewis. Maar er wordt naar hen gezocht.
Onze Harrie lijkt zich niets meer te herinneren van haar uitstapje ruim twee maanden geleden. Ze zit bij de koelkast te wachten. Vindt het tijd voor haar scheutje kattenmelk.