Bergen

Gade en ik staan gepakt en gezakt om even weg te gaan. Dus die pakken en zakken valt wel mee. Dat is niet meer dan een klein weekendkoffertje. We gaan ook maar een nachtje weg. Gade had nog een voucher voor een overnachting in een hotel in Bergen (NH) en dat voucher gaan we nu verzilveren. Gewoon even uitwaaien, een kort weekendje weg. Hooguit een boekje mee, om wat te lezen. Hopelijk op het zonovergoten terras van een strandtent. De weersverwachting belooft optimale omstandigheden.
Ik heb een rigoureus besluit genomen. Ik neem mijn laptop, noch ipad mee. Ik zal het een dag zonder blog moeten stellen. Ben benieuwd hoe me dat bevalt. Maar ik wil de korte tijd dat we weg zijn niet in beslag laten nemen door het schrijven van een blog. Even helemaal vrij zijn. Het schrijven van mijn dagelijkse blog geeft invulling aan mijn bestaan. Zorgt voor orde en regelmaat en de afgelopen drieënhalf jaar heb ik nauwelijks verzaakt. Ziekenhuisopnames, dotteren en geknakte achillespezen weerhielden mij er niet van elke dag een stukje te schrijven. En nu ga ik een dagje overslaan. Morgen zal ik niets schrijven. Het voelt een beetje als verraad aan mij zelf. Of ik mijzelf ontrouw ben.
Zelfs op buitenlandse vakanties, als er niet direct Internet voorhanden was , schreef ik elke dag en plaatste dan een aantal stukjes in een keer als ik weer bereik had. En nu sla ik heel bewust een dagje over.
Wordt het mij allemaal toch te veel en mis ik het schrijven te zeer, dan is het best nog mogelijk dat ik zondagavond bij thuiskomst achter mijn computer kruip om iets te schrijven. Zal dat zeker doen als er iets gebeurt waarover het schrijven geen uitstel gedoogt, dat vraagt om commentaar, beschouwing of gewoon het vlug vertellen. Maar dat hoop ik niet. Ik reken op een twee dagen zalig niets doen. Het Bergens museum bekijken en een mooie maaltijd in een of ander strandpaviljoen is mij avontuur genoeg. Tot overmorgen.