Buber

Nog steeds wordt als de klas van 1968 voor een reünie bij elkaar komt de naam van  Pater Martinianus met ere genoemd. Pater Martinianus was onze leraar filosofie op de sociale academie in Eindhoven en zoals het een goede pater in die jaren nog betaamde gaf hij les gehuld in pij, de daagse dracht van de  minderbroeders capucijnen. Pater Martinianus had een zacht gezicht dat getooid was met een montuurloos brilletje en zijn kale hoofd, meer nog een fors uitgevallen tonsuur, werd omkranst door wit haar, even wit als zijn sikje. Pater Martinianus  bestond het om staande voor de klas met de ogen gesloten, zorgvuldig formulerend ons wegwijs te maken in de wereld van de filosofen die in het midden van de jaren zestig in zwang waren. Sartre, Merleau Ponty, Gabriël Marcel maar zeker ook Martin Buber. Wij hingen aan zijn lippen. Over Buber leerden wij van de pater dat het ging om de dialoog tussen mensen, een dialoog die ook woordeloos kon zijn, maar waarbij als er sprake was van een echte ontmoeting van A en B A als Ab’ en B als Ba’ uit elkaar zouden gaan. Die misschien wel door de pater bedachte formule van het denken van Buber is mij al die jaren nog steeds bijgebleven.
Het voorbije etmaal heb ik veel aan Pater Martinianus gedacht. Gade en ik trokken weer naar het Dominicanenklooster in Huissen voor de eerste bijeenkomst van de leergang ‘Vrijheid en het Goede Leven’. Het thema was ‘Vrijheid en de ander’. In het ritme van het klooster dacht ik met acht anderen aan de hand van inleidende verkenningen door Welmoed Vlieger daarover na, besprak teksten en wisselde daarover uit. Verdiepte mij in de redenatie van anderen en scherpte mijn eigen denken aan.
Zo’n etmaal in het klooster is puur genieten. Niet alleen van het programma, maar ook van het gebouw, de anderen en het samen met de paters beleven van de Vespers. Het volgende etmaal met als thema ‘Vrijheid en de zoektocht naar een zinvol leven’ is eind november. Ik verheug mij er nu al op. Inschrijven kan nog.