Dansfeest

In een ver verleden begon ik bijna een jaar lang elke ochtend met een uur klassieke ballettraining. Ik was stagiair bij het inmiddels al lang niet meer bestaande  Nederlandse Mime  Centrum en als zodanig ook leerling van de daaraan verbonden mimeschool. Ik heb dus iets met dans, want ik vond het heel leuk op die school. Zou ik in een volgend leven geloven, misschien is het er wel, misschien niet, dan zou ik best als danser willen terugkomen. Met dat lijf van mij: droom maar lekker verder.
Gisteren vierde Introdans zijn 40-jarig bestaan. Een voorstelling op chique. Smoking aan. De Majesteit was er, haar oudste zoon met zijn vrouw, haar zus met haar man. En Gade en ik en nog een handvol bekenden. Ik ben geneigd de aanwezigheid van zoveel Koninklijk Huis uit te leggen als een morele ondersteuning voor het werk van Introdans en een onuitgesproken protest tegen de fikse kunstbezuinigingen. De Majesteit doet aan politiek. Bravo.
Het was een wervelende voorstelling. Groots uitgepakt, een lange pauze met veel netwerk en vrijblijvend pauzegebabbel door fraai opgedofte mensen. De voorstelling eindigt met een stuk waarin de dansers en danseressen, het zaallicht gaat aan, de stalles komen in gedanst. Een daar gebeurt het dat een van de danseressen in een oogverblindende feestjurk mij vraagt mee het podium op te komen. Met een tiental ander gasten die door even ranke  balletdames zijn gevraagd. Ik word in een open kring op een stoeltje geplant en krijg de verzekering dat ik nergens bang voor hoef te zijn. Ik vraag me alleen angstig af of mijn broek wel blijft zitten, want ik ben mijn bretels vergeten en de smokingpantalon stamt nog uit dikkere tijden. Om mij heen, ik zit er midden in, een dansspektakel, dat nog meer kleur krijgt als mijn danseres mij ten dans vraagt. En ik dans met Katharine Kostka in mijn armen in de jubileumvoorstelling van Introdans! Een droom komt nu al uit. Geluk giert door mijn lijf.
Vlak voor we het feest verlaten, spreek ik nog even met haar. Hoe ik genoten heb. Bij het vertrek druk ik haar een kuise kus op de wang.

3 reacties op Dansfeest

  1. jack beurskens schreef:

    Jan, Jan, toch. Wat kan het leven op wat oudere leeftijd mooi zijn. Alles wat je zou wensen op wat jongere leeftijd, komt zich alsnog aandienen. Geniet ervan.
    Toen ik jouw verhaal las, dacht ik terug aan onze bezoeken aan Remscheid. Waarom weet ik niet ….

  2. Wat een heerlijk bericht…

  3. ineke schreef:

    Ik heb inmiddels vernomen dat Hare Majesteit dit het meest inspirerende onderdeel van de hele voorstelling vond. De rest vond ze maar matigjes.

Laat een antwoord achter aan Cees van der Pluijm Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *