Fitness

Elke maandagavond doe ik een uurtje fitness. Ouwelullenfitness wat mij betreft, daarmee onrecht doend aan de twee dames die op dit ogenblik nog deel uit maken van mijn groepje. Per 1 november is er het een en ander veranderd. De fysiopraktijk in het dorp waar ik mijn wekelijkse marteluurtje doormaak, is in andere handen gekomen. En dat is te zien in onze knusse oefenruimte. Ook de samenstelling van ons groepje is veranderd. Twee dames zijn vertrokken. De ene omdat ze al zo veel bewoog dat dit uurtje volstrekt overbodig was en de ander was zo fit dat een sportschool met zwaardere uitdagingen meer soelaas biedt. De twee overgebleven aardige dames overtreffen mij op fitnessgebied vele, vele malen. Eentje heeft dit weekend de generale van de 7-heuvelenloop gedaan in 1 uur en 34 minuten en 17 seconden. 15 kilometer. En in zo’n groepje keien zit ik dus. Natuurlijk kan ik koketteren met alle kwalen en kwaaltjes die ik heb en mijn prestatieniveau danig beïnvloeden, maar de dames zijn mij dus de baas. Maar men zegt dat het goed voor mij is, zo’n uurtje bewegen, dus vooruit dan maar. Maar echt leuk vind ik het niet, zelfs niet als het uur weer voorbij is. Ook dan is er nauwelijks bevrediging over de geleverde prestatie. Over een tijdje komen er weer nieuwe leden bij. Misschien van mijn niveau, al is dat voor hen niet te hopen.
Ook de ruimte is aangepast. De nieuwe baas zet zoals elke nieuwe baas zijn eigen piket uit. De veelkleurige drinkbekertjes zijn vervangen door eenkleurige fris-oranje mokken, zodat niemand meer weet wat de zijne of hare nu is. Alles kreeg een andere plaats en naast een wandgrote confronterende spiegel  kwamen er twee nieuwe toestellen bij , die er nog dreigender uitzien dan wat er al stond. Instrumenten die omringd worden door gewichten en halters. Het zal toch niet gebeuren dat er voor mij een six-pack dreigt. De dames kirren dat ze daarmee hun kipfiletjes willen aanpakken. Ik koester de kalkoenfiletjes aan mijn bovenarmen. Maar over 6 dagen is het al weer maandag.