Guus

Zijn komst was al weken, wat heet, maanden geleden aangekondigd. De aanstaande eigenaren waren al een paar keer op kraambezoek geweest, hadden zich terdege ingelezen in hoe de opvoeding aan te pakken, zich voorzien van de eerste klas verzorgingsspullen, een zacht kussentje, verantwoorde speeltjes, een ruime bench. Het was duidelijk, de kleine kon komen. Via foto’s op Facebook waren we al op de hoogte van zijn fraaie uiterlijk en smolten wij al weg bij zijn vertederende blik. Pups laten niemand onberoerd. Dit weekend kon hij worden opgehaald. Ik belde zoonlief of het gelegen kwam om de jonge boreling te aanschouwen. Dat kon. Het bezoek van zijn zus met de kinderen had hij nog even afgehouden. Zou te veel kunnen zijn voor de pup die maar net twee uur in zijn nieuwe huis was en nog aan alles moest wennen. Maar wij waren van harte welkom om Gustav Maria, zeg maar Guus te komen aanschouwen. Guus heet eigenlijk volgens zijn paspoort Guido van de Rebellenclub, maar die naam zal hij in zijn leventje maar weinig meer horen. Als geboortegeschenk, of eigenlijk adoptiegeschenk, want elke hond is eigenlijk een adoptiehond, kopen wij een kluifbot dat half zo groot is al Guus zelf en voorlopig nog een plaatsje krijgt op de cadeautafel. Aan zoiets is Guus voorlopig nog niet toe. Nu is het nog maar een ‘hundje’ van anderhalve decimeter hoog die vrolijk kwispelend door de kamer huppelt en voor het eerst een eigen territoir aan het verkennen is. Nu is hij nog heerlijk zacht, met fluwelen flaporen, maar straks als hij groot is (voor een dwergteckel een relatief begrip) zal hij zijn soortnaam als ruwhaar eer aan doen. Maar dat duurt nog even. Voorlopig is het een mini-hondje die heerlijk in slaap valt op de schoot van schoondochter en zijn spannende eerste indrukken al dromend verwerkt.
Zo’n heel jong ‘hundje’ heeft nog gezelschap nodig, kan nog niet echt alleen blijven. Zoonlief leidt dat omstandig in en ja, vrijdagmiddag hebben ze eigenlijk een oppas nodig van Guus. Of ik misschien dan niks te doen heb en of ik dan bij Guus in zijn eigen nog zo nieuwe omgeving zou willen…
Mocht u me vrijdagmiddag zoeken, u weet waar ik te vinden ben.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *