Herder

Harrie, ons pas verworven diep zwarte kitten heeft een aantal favoriete verblijfplaatsen. Als we tv-kijken nestelt zij zich behaaglijk tussen ons in of neemt plaats op mijn borst, mij het uitzicht op het scherm niet echt makkelijk makend. Heeft zij niet zo’n behoefte aan gezelschap dan is een hoge positie op de boekenkast een goed alternatief om de wereld te bezien of ongestoord een dutje te doen. Met veel genoegen stort zij zich ook midden in een bos bloemen, die hoe zeer wij haar met veel geraas dan weg jagen toch  steeds woest aantrekkelijk blijft. Dat lijkt dan een spelletje te worden, dat meestal eindigt met het weg zetten van de vaas met bloemen, in ieder geval buiten haar bereik. Bij het tikken van mijn stukjes verpoost zij bij voorkeur op mijn bureau, het liefst deels op het toetsenbord, soms resulterend in het meeschrijven in de vorm van “qqqqqqq44444” of andere cryptische bijdragen. Gade moest vanwege wat ongerief het bed houden, een bed dat zij dan met Harrie deelt, tot beider genoegen.
Harrie vertoeft ook graag op mijn schouders om luid spinnend in mijn oor mij mee te delen hoe zeer zij het met ons getroffen heeft. Ik beantwoord dat met wat aaien en zacht toegesproken kooswoordjes.Harrie laat zich op mijn schouders graag door het huis vervoeren en heeft bij die rondgang zo haar vaste op- en afstappunten. En dan herinner ik mij opeens dat mijn vader, ik was nog een kind, ook vaak met onze toenmalige kat zo door het huis liep. Een iconisch beeld, mijn vader met zijn onafscheidelijke pijp in de mond en de kat, die altijd Miekie heette, op zijn schouders. En om dat beeld nog te versterken zei mijn vader dan ook vaak daarbij: “Ik ben de goede herder”. En gaf zo als een tableaux vivant vorm aan de plaatjes  die wij in huis hadden met daarop de Bijbelse parabels. Een daarvan toonde Christus als de goede herder met een schaapje op zijn schouders, het schaapje dat afgedwaald was van de kudde en nu door de Heer zelf weer werd teruggebracht. Nu zo veel jaren later, meer dan zestig, speel ik de goede herder. Harrie is zich niet bewust van zijn rol als schaap, pikzwart schaap.

Eén reactie op Herder

  1. wim van dam schreef:

    Ik zie je vader met zijn inderdaad onafscheidelijke pijp nog duidelijk in mijn geheugen. Kat op schouder is er voor mij niet bij. (Noch bij hem, noch bij mezelf)
    Ik ben ook met mijn vader bezig. Merkwaardig. Op 1 juni zal ik hem overleefd hebben. Mijn beid broers hebben dat moment al gehad.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *