Jarig

Vandaag is de overbuurvrouw jarig. Een van de overbuurvrouwen. Vanaf half twee vanmiddag ontvangt ze om dat heugelijke feit te vieren. Een tijd geleden ontvingen we de Whatsapp waarin ze haar vrienden- en familiekring uitnodigde aanwezig te zijn. Ook wij, Gade en ik, waren opgenomen in de groep die zij daartoe in Whatsapp had aangemaakt. Het aardige van zo’n groep is dat je alle reacties kunt meelezen, van wie er wel komt en wie er niet komen. Gade en ik gaan niet naar het feestje. Niet dat we niet zouden willen, integendeel. Maar we zitten nog een paar dagen in Bretagne en om voor koffie en gebak nu even 955 kilometer op en neer te rijden is zelfs bij een hechte vriendschap erg veel gevraagd. Bovendien staat er al een afspraak om zondagavond samen te eten. De vakantie is dan voorbij en de thuisreis hopelijk goed afgelegd.
Doordat ik nu via de Whatsapp-oproep weet wie er zo dadelijk op het partijtje zullen verschijnen kan ik zelfs op de geduchte afstand het feestje bijna visualiseren. Ik hoef mijn ogen niet eens dicht te doen om te zien hoe ik de straat oversteek, aanbel bij de overbuurvrouwen, hoe de jarige opendoet. Ik heb nauwelijks enige fantasie nodig om de warmte van de verjaardagsknuffel te voelen en dan de trap op en daar in haar woonkamer haar partner te feliciteren en de andere gasten te begroeten. Aan een enkeling moet ik mij voorstellen. De meeste ken ik. Ik stort mij in de vrijblijvende, maar o zo gezellige verjaardagskout. Een goed grap wordt niet uit de weg gegaan en de opmerkingen dat het gebak wel van heel bijzondere kwaliteit is, zijn niet van de lucht. Het bakkersadres wordt uitgewisseld en of we wat willen drinken. Ik schuif te dicht naar de schaal met hapjes. “Ja, we hebben extra voor jou wat Crodino in huis gehaald.” En voor we het weten is het 17.00 uur. Tijd om te gaan. De jarige laat ons uit. Een stevige zoen. “Leuk dat jullie zondagavond komen eten.” En in mum van tijd zit ik weer achter mijn laptop in Colpo, Bretagne. Je hoeft er niet altijd bij geweest te zijn om erover mee te kunnen praten.

1 reacties op Jarig

  1. Femke schreef:

    Prachtige blog Jan! Zo zal het gaan. Nog een paar fijne dagen daar. Liefs!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *