Jarig

Vandaag is de mooie A jarig. Gisteren vierde zij haar feestje. Ik vier mijn verjaardag altijd op de dag zelf. Je moet de huid immers niet verkopen voordat de beer geschoten is. Maar A is jong, de generatie die nog risico’s durft te nemen. Gade en ik zijn ook uitgenodigd mee te vieren. A’s verjaardagsviering lijkt wel wat op die van mij. Ontvangst aan het eind van de middag en dan samen wat eten. Het grootste verschil is dat mijn verjaardagsmaaltijd wordt voorafgegaan door blokjes kaas en plakken leverworst.  A heeft schalen met groenvoer en dipsausjes klaar staan voor de vele gasten, waarvan ik mij afvraag of die allemaal wel in haar niet al te ruime éénkamerstudentenappartementje zullen passen. Kom, nog maar eens een gezegde er tegen aan gegooid; Er passen veel makke schapen in een hok. Een kamer die nu gedomineerd wordt door twee statafels.
A verwacht haar gasten tussen 17.00 en 18.00 uur. Gade en ik zijn mensen van de klok en precies half zes melden wij ons. Haar ouders en zus zijn er. Verder nog niemand. Wij scharen ons rond een statafel en wachten op de vrienden en vriendinnen van A die nog zullen komen. Die druppelen binnen. Het is goed dat dat langzaamaan gaat, zodat het gezelschap de kans krijgt zich rustig in de kleine ruimte te voegen. Er gaan toch meer mensen in dan ik had gedacht. Ik schud handen. Als ik mijn naam noem, krijg ik een paar keer de met een brede glimlach gepaard gaande reactie: “Oh ja, Jan.” Mijn roem lijkt mij vooruitgesneld te zijn. Het is dan ook een bijzondere vriendschap, en dat is het.
In de loop van het feest, zeker als het eten wordt uitgeserveerd, kun je een kleine scheiding ontwaren. De vier ouderen zoeken elkaar op. Zij nestelen zich op het tot een bank omgetoverd bed en voeren gesprekken zoals op een verjaardag hoort. Buiten trekt een hoosbui voorbij, binnen viert A dat zij morgen jarig zal zijn. Een heel leven in het verschiet.