Kantoorromance

Vandaag valt er helemaal niets te vieren. De Internet Feesten Almanak geeft geen enkele festiviteit, waar dan ook aan. Geen enkel land viert vandaag zijn nationale feestdag, nergens een memorabele traditie die hoog gehouden moet worden. Ook mijn anders zo rijkelijk van feesten voorziene dagkalender is leeg. Vermeldt zelfs geen Heilige wiens naamdag gevierd wordt. De verjaardagskalender meldt weliswaar de geboortedag van een een tante van Ex, maar die tante is al weer een fiks aantal jaren overleden. Er staat een † achter haar naam. Er valt dus niets te vieren of te gedenken. Maar de krant van vandaag biedt soelaas. In  het katern “Carrière” wordt uitgebreid aandacht besteed aan romances die op kantoor beginnen. Ik zelf ben daar een ervaringsdeskundige in en realiseer me dat rond deze tijd het 26-jarig jubileum gevierd zou kunnen worden van het begin van mij relatie met Gade. Het was rond deze tijd dat ik een aantal sollicitatiegesprekken voerde met kandidaten voor een post op de afdeling cultuur van de gemeente waar ik toen werkte.
Ik ga op zoek in de stapel oude agenda’s die ik in een verder niet gebruikt keukenkastje bewaar. Het zijn de agenda’s vanaf 1990 en die van 1985 en 1987. Waar de voor- en tussenliggende jaren zijn gebleven? Ik zou het niet meer weten. Die jaren zijn louter herinnering geworden. Herinneringen die niet meer te staven zijn met feiten.
Ik blader in de agenda van 1987. 20 november ben ik terug gekomen van mijn eerste reis naar Rusland. Ik weet dan nog niet dat er nog twintig reizen zullen volgen. In de week na mijn terugkomst staan een aantal afspraken vermeld: 24 november om 14.00 uur en 27 november de ochtend en om 16.00 uur. “Soll” staat er op die tijdstippen. Kan niet anders dan een afkorting van sollicitatie. Ik laat er zelfs een vrije middag voor schieten! Een paar dagen later komt de sollicitatiecommissie weer bij elkaar en donderdag 3 december is er een afsluitend gesprek met een van de sollicitanten.
Ik houd het er op dat het vandaag precies 26 jaar geleden ik een eerste gesprek had met wie ik nu Gade noem. Zij werd toen mijn collega, niet veel later mijn lief en is nu al weer meer dan 11 jaar Gade.
En ik dacht nog wel dat er vandaag niets te vieren was. Wat kan een mens zich soms toch vergissen.

Eén reactie op Kantoorromance

  1. Rein Verdijk schreef:

    Een gade naar je gading is op zich al om te vieren…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *