Kozijntje

Het begon met een kozijntje. Toen afgelopen zomer de schilders bezig waren met de buitenkant van het huis was er een kozijntje, dat van onze slaapkamer, dat volgens hen wat extra aandacht nodig had. En niet alleen van de buitenkant. Ook de binnenkant was niet meer optima forma. Het leek Gade en mij een goede zaak als hij dat in de winter kwam opknappen. Vorige week vrijdag nam hij zijn intrek in ons huis. De gang werd weer vol met schildersspullen gezet. Een eerste rondgang door het huis had als resultaat dat het niet alleen bij het kozijntje zou blijven. De overloop en het trapgat waren ook duidelijk aan een fikse renovatie toe. De schilder haalde er een schildersmaat bij en nu zijn ze getweeën druk in de weer en verstoren mijn daagse ritme. Natuurlijk weet ik ook wel dat onderhoud = behoud. Dat is met mijn eigen lijf niet anders, maar het brengt wel een boel soesa met zich mee. Ook Thomas, onze kat heeft het er maar moeilijk mee. Zijn vertrouwde plekje voor het raam is niet meer toegankelijk, de deur moet dicht blijven vanwege het stof. Zijn uitwijkplaats is nu naast mij op mijn bureau, waar hij af en toe lui opstaat, gaapt en om een aai bedelt, die hij dan ook krijgt. Intussen is de gang een werkplaats waar de wolken oude stuclaag je om de oren vliegen en de trap is afgedekt met stukken karton, om die nog enigszins stofvrij te houden. Een vergeefse moeite. De bekartonneerde traptreden maken ook de kat argwanend. Ze lijken in niets meer op wat ze ooit waren. Voorzichtig besnuffelt hij ze een voor een en, vooruit dan maar, beklommen. Maar aan zijn gang is te zien dat hij het eigenlijk maar niets vindt. Die trap en die vreemde mannen in zijn huis.
In de planning staat ook nog een nieuw plafond in de tweede badkamer en dan over een tijdje ziet het huis er weer piekfijn uit. Tegen die tijd ben ik zelf aan revisie toe.