Lijstje

Ooit, lang geleden, toen posters nog vele huiskamers sierden, las ik een als opwekking bedoelde kreet op zo’n vel papier: “This is the first day of the rest of your life”. Alsof elke dag dat niet zou zijn, maar ook of elke dag de belofte van een lang en weergaloos leven in zich draagt. Misschien is dat ook wel zo, maar misschien ook niet. Misschien wordt de rest van mijn leven een puinhoop, een opeenstapeling van mislukkingen, teleurstellingen, ongeluk, misfortuin en niet een aaneenschakeling van triomf, victorie, vioolmuziek en glorie. Wie het weet mag het zeggen. Ik heb het niet zo op eerste dagen van de rest van mijn leven. Die zelfde eerste dag is ook de laatste van een voorbij leven, een niet meer te veranderen verleden, goede tijden, slechte tijden. Nee, ik kijk niet zwartgallig terug op wat was. Zo zit ik niet elkaar. Mooi leven gehad tot nu toe, genoeg genoten, mooie dingen beleefd. Zou het zo weer over willen doen, allerlei ongemakken incluis. Die horen er gewoon bij.
“Leef of het elke dag je laatste is.” Ook zo’n tegeltjeswijsheid waar ik altijd wat kriegel van wordt. Net zoals ik kriegel word van een bucketlist. Ik heb geen lijstje van dingen die ik per se nog zou willen doen voordat ik het tijdelijke met het niets meer verwissel. Ik hoorde onlangs iemand spreken over het fuckitlijstje. Dingen waarvan je zeker wist dat je ze niet meer wilde, niet meer hoefde. Inzicht krijgen in wat je toch niet (meer) kon en daar vrede mee hebben, sterker nog, genoegen in scheppen. Ik geniet van wat er is, niet van wat er zou kunnen zijn. Zo’n niet te verwezenlijken bucketlist zou me alleen maar ongelukkig maken. Ik zou het zeker niet zien als een uitnodiging om het schier onbereikbare toch proberen waar te maken. Nee, ik probeer liever mijn fuckitlist te vullen en met genoegen constateren dat lang niet meer alles hoeft. Alles is al gedaan en lang niet allemaal door mij. En wat dan nog. Er is genoeg gedaan en nog te doen. Niet omdat ik zo nodig moet, maar omdat ik een beetje wil. Deze dag en de rest van mijn leven.