Meerstemmig

Op het eerste gehoor is het een simpele Engelse ’traditional’ die we met mijn dinsdagavondse zanggroepje aan het instuderen zijn. Zeker als je de unisono versie op YouTube beluistert. Maar in mijn zanggroepje bijten wij ons nu vast in een vierstemmige uitvoering. En dat is werken. Eerst nemen we nu de onderscheiden stemmen door. Sopraan, alt, tenor, bas. Als tenor heb ik het gemakkelijk in het begin. De eerste vijftien maten zijn rust, net als voor de bassen, terwijl de sopranen en alten hun best doen. We zijn nog maar net bezig om de onderscheiden stemmen te oefenen. Aan het samen laten gaan van meer stemmen zijn we nog niet toe. Het zal nog wel even duren voor die echt klinken en de vier stemmen zich vermengen tot een harmonieus geheel en muziek en tekst  over elkaar heen rollen alsof ze altijd zo bij elkaar gehoord hebben.
Nee, dan hebben VVD en PvdA het gemakkelijker. Die hebben een tweestemmig akkoord gecomponeerd in marstempo. Dat gaat eenvoudig van links, rechts, links, rechts. Natuurlijk, ook daar is het een kwestie van goed naar elkaar luisteren en zo zorgen dat de harmonie niet verloren gaat. Maar ik weet zeker dat tweestemmig nog altijd de helft makkelijker is dan vierstemmig.
Nog veel moeilijker is het voor het negenstemmige oppositiekoor. Wie zingt met wie mee? Of blijven ze allemaal hopeloos verdeeld hun eigen liedje kwelen. Verschillend van toon, verschillend van ritme. Dan zal het voor de leadzangers die zich verenigd hebben een makkie zijn om die valszingende tegenstemmen te overstemmen of zelfs tot zwijgen te brengen. De enige dissonant die zij dan moeten vrezen is het bejaardenkoor dat  in de andere kamer concerteert, waar de stemmen net anders verdeeld zijn en de solisten van links en rechts niet als vanzelf de boventoon voeren. Benieuwd of het ooit tot een echte samenzang komt.
Minstens net zo benieuwd ben ik er naar of op dinsdagavond ons vierstemmige ‘Early one morning’ zal gaan klinken zoals de arrangeur Adriano Secco heeft bedoeld.