Mopperen

In een land, hier niet zo ver vandaan, kabbelde het leven voort. Natuurlijk was er wel eens iets aan de hand, mensen mopperen nu eenmaal graag. Ze mopperden over het weer, dan was het te warm of het was te koud. Soms mopperden ze over de buren die te veel herrie maakten. En ze mopperden over dat er ook niets op de tv was en ze mopperden over de politiek. Ook al wisten de meeste mensen niet precies wat dat was, politiek, maar je kon er heerlijk over mopperen. Politiek was net zo iets als de regering. Maar ook wat dat eigenlijk  was, was niet altijd even duidelijk. Dat was iets waar een aantal mensen druk mee was, die waren ooit samengekomen om te beslissen wat goed was voor het land. Parlement noemden ze dat.  Zelden vonden ze allemaal het zelfde, ruzieden wat. De een vond dit, de ander dat. Dan maakten ze elkaar in keurige woorden uit voor rotte vis. Maar voor alle andere mensen was het iets om over te mopperen en eens in de zoveel jaar mochten al die mopperaars andere mopperaars aanwijzen voor het parlement, die verzameling hoofd-mopperaars die altijd weer zei het beste met alle mopperaars voor te hebben. Maar het uiteindelijke resultaat was dat de gewone mopperaars bleven mopperen, want mopperen dat konden ze als de beste. Eigenlijk het enige dat ze konden.
De mopperaars hadden ook een nationale feestdag. Dat is 1 april, dan mopperden ze op zijn feestelijkst. Het hoofd van de hoofdmopperaars was, dat was traditie, dan degene die het meest bemopperd werd. Op die dag werd hij het zwarte schaap waar uitgebreid op gemopperd werd over zijn jokkebrokkerij die hij doorgaans weg lachte. Zijn povere verdediging was alleen maar zijn de hele dag herhaalde mantra  “Ik heb er geen herinnering aan, dus ik kan er niet over liegen.”
Het feest van de mopperaars zal nog uren duren. Het mopperen is de hele dag rechtstreeks op tv te volgen.