Onderbroken concert

Tegen mijn verwachting in zit de grote concertzaal maar half vol. De optredende zanger en het strijkorkest dat hem begeleidt hebben wereldfaam. Jaren geleden waren wij ook bij een concert van hem. In Amsterdam, het Concertgebouw, een afgeladen grote zaal. Volk juichend op de stoelen, ook al klonk zijn stem wat vermoeid na een heel dag workshops geven. Ik verheugde mij er op hem weer te horen. Ach, kon ik maar half zo goed zingen als hij.
Voor het concert gaan we met een vriendin die ons fêteert nog even eten en ontdekken zo een in prima Italiaans restaurant. De bruschetta vooraf, de ravioli en het dessertje met koffie lijken een prima prelude voor het concert.
We lopen door de striemende regen een paar honderd meter naar het theater. Voel ik mijn buik nu wat rommelen? Het lopen gaat moeizaam, moeizamer dan normaal. Mijn darmen lijken op te spelen en heel mijn lijf dwars te zitten. Dat gevoel ebt langzaam weg als ik de grote hal binnen ga. We begroeten wat vrienden, schudden handen en wensen hen een mooi concert. Dat zal zeker wel lukken. Mooi niet.
We zoeken ons plaatsen , midden in de rij. De zaal roezemoest, zoals zalen altijd vlak voor aanvang doen. Op een onaanwijsbaar ogenblik verstomt het geluid. Even is het helemaal stil. Ik voel alleen maar mijn buik en vraag me af of het gerommel niet te horen is. Het welkomstapplaus voor de artiesten overstemt het. Het orkest zet in. Prelude uit Capriccio van Straus. Het zal vast wonderschoon geweest zijn, maar de muziek komt niet bij mij binnen. Ik word te veel in beslag genomen door het krampend opspelen van mijn ingewanden. Hoe houd ik dit vol? Niet dus, in het applaus na het openingsnummer vlucht ik al excuserend de rij en de zaal uit. Een ouvreuse houdt de zaaldeur voor mij open. Ik sprint langs haar heen en hoor haar zeggen dat ik pas in de pauze weer naar binnen kan. Net op tijd, maar dan ook maar net op tijd weet ik groter onheil te voorkomen. Oef.  Ik mis de liederen van Beethoven en Eisler en wacht in een verder lege foyer op de pauze.
In alle rust geniet ik van het tweede deel van het concert plus vijf toegiften, waarmee de zanger voor mij het gemis van het eerste deel meer dan goed maakt.