Onderscheiding

Ik heb in mijn leven nogal wat onderscheidingen ontvangen. Dat is niets om mij op te laten voorstaan, voor de meesten heb ik niets bijzonders gedaan. Ergens in een verloren hoekje ligt er nog een doos vol met carnavalsmedailles. Daarvoor heb ik niet veel anders gedaan dan dicht bij een burgemeester te staan, die zoiets kreeg omgehangen en in dat wereldje werd ik beschouwd als een soort adjudant en hup nog maar een onderscheiding erbij. Het was in die tijd dat er in Nijmegen een ‘Prinsentreffen’ was. Carnavalsprinsen uit het hele land stroomden op een zondag vlak voor carnaval naar Nijmegen voor een feestelijke dag (Alaaf!) en werden dan ook ontvangen op het stadhuis. En zo kwam ik in het bezit van onderscheiding van prinsen uit Krommenie, Utrecht, Den Haag en andere gerenommeerde carnavalssteden, waarvan ik vaak het idee had dat iedereen die in die steden carnaval vierde op dat moment in Nijmegen was.
Meer waarde hechtte ik aan de heuse Russische stedelijke onderscheiding van de stad Pskov. Niet dat ik daarvoor buiten mijn werk veel extra’s had verricht, maar ik apprecieerde het blijk van waardering zeer, net zo als dat van Hare Majesteit die het ooit behaagde mij in de lintjesregen te laten staan. Voelde als een warme douche.
Ik ben gek op medailles, staat in mijn horoscoop zegt Gade, dus ik kan er niets aan doen. Ik bewaarde zelfs de medailles die ik als kind kreeg na het volbrengen van weer een van de wandelmarsen waar ik aan deelnam. De mars der marsen heb ik nooit gelopen, maar deed de Vierdaagse als verzorgen op de fiets. Weer een medaille.
Vanochtend is mij weer een medaille omgehangen. Ik had niet anders gedaan dan in de afgelopen maand minimaal vier keer aan de aquafit voor senioren mee te doen. Ik doe dat al sinds een paar maanden twee keer per week. Omdat het goed voor me is en tot mijn eigen genoegen. Maar met de Vierdaagse in het verschiet was aan 4x deelnemen een medaille verbonden en meer nog een zoen van de niet onaardige badjuffrouw bij de uitreiking. Daar had ik vooral om gedaan.