Opa

Ik ben een opa van niks, een nep-opa, een pseudo-opa. Niet dat de stiefkinderen van Dochterlief niet aardig zijn. Integendeel. Het zijn leuke en  slimme kinderen, maar het zijn op de eerste plaats toch de kinderen van de partner van mijn dochter. Aangewaaide kleinkinderen. Misschien ben ik ook wel niet zo’n opa-type die omringd door een kleinkinderschare onafgebroken zich met het kleine grut bemoeit en onvermoeibaar verhaaltjes voorleest, goocheltrucjes doet of zich al klimrots laat gebruiken. Nee, zo’n opa ben ik niet. Laat duidelijk zijn dat ik dol ben op kleine kinderen. Kleine wijze mannetjes en vrouwtjes die in hun eigen wereld een goddelijk bestaan leiden. Om jaloers op te worden. Toen mijn eigen kroost een jaar of drie, vier was verzuchtte ik geregeld dat ik het betreurde dat ze nog zoveel moesten bijleren om ongelukkig te worden. Als vierjarige is je leventje tamelijk compleet. Je kunt een gesprek voeren, loopt op eigen benen en wordt goed verzorgd. Het is leuk om dat van tijd tot tijd mee te maken. Maar ik zou geen oppas-opa kunnen en willen zijn.
Gisteren waren wij op bezoek bij een neef van Gade en zijn vrouw. Dat is een jaarlijkse traditie, een nieuwjaarsbezoek. Gewoontegetrouw gaven ook hun twee dochters met aanhang even act de présence. Die aanhang bestaat uit hun partners en in totaal vijf kinderen, de kleinkinderen van Gades neef. Het is dan even een ware invasie. De  kleinkinderen variëren in leeftijd van een paar maanden tot acht jaar. En om elkaar goed te begrijpen wordt er naast Nederlands ook Frans en Engels gesproken. Het is een gezellige drukte van belang en ik leer ook nog wat scheel kijken in het Frans is. Gade krijgt de jongste telg op schoot en een ander kleinkind noemt haar ook zonder enige aarzeling oma. Ik laat wat van mijn kleine collectie goocheltrucjes zien en leer dat in het Frans een truc een tour is.
Na anderhalf uur verdwijnt de kinder- en kleinkinderschare. “Wat een drukte”, analyseert Gades neef, de opa van het grut. “Maar wel gezellig”, opper ik. “Ja, maar ik geniet ook wel van de rust als ze weer vertrokken zijn”, is zijn antwoord.
Ik ben zeer tevreden met mijn pseudo-opaschap.