Rijm

Vanavond vieren we pakjesavond. Met vrienden. En nee, we zouden er verder niets aan doen. Gewoon gezellig samen een hapje eten en de avond verder met genoeglijke kout doorbrengen. Maar toch staat er in de hoek van de keuken een zak met kleine cadeautjes. Inderdaad de zak van Sinterklaas. Maar we zouden er toch niets aan doen? Gade vindt dat een pakjesavond zonder pakjes geen pakjesavond is. Geef haar maar eens ongelijk. Maar eigenlijk hoort er toch ook een gedichtje bij, hoe klein dan ook. Zij heeft voor mij een lijstje gemaakt met de namen van de gasten en daarachter een omschrijving van de cadeautjes die zij namens de Sint heeft ingekocht. Het zijn inderdaad cadeautjes van niks, want dat zouden we er toch aan doen. Maar ja, het gaat om het idee. Heel vriendelijk vroeg ze ook nog of als ik tijd en zin had ïk er wat kleine rijmpjes bij zou willen schrijven. “Hoeft niets bijzonders te zijn. Gewoon voor de gezelligheid.” De opdracht is gegeven. Straks zal ik mij erover gaan buigen. Een gevat rijm proberen te verzinnen. Stukken weghalen, herschrijven en vooruit dan maar toch accepteren. Het is tenslotte maar een sinterklaasgedicht met als belangrijkste eigenschap dat het rijmt. Denken, schenken, lopen, kopen, huilen, ruilen, vrind, Sint. De bouwstenen voor het universele sinterklaasvers. En zoals elk jaar zal het wel weer op het laatste moment aankomen. Als de gasten al voor de deur staan zal de laatste regel nog herschreven moeten worden. Gelukkig zijn we van het surprises maken afgestapt. Vroeger was ieder was op zijn eigen kamer bezig. Deuren werden gesloten gehouden, niets mocht voortijdig bekend worden. En de briljante vondst die je in gedachte had kwam er toch bijna nooit helemaal uit om dat het papier-maché niet op tijd droog was of de groene verf verdroogd in de tube zat en de grazige surprise weide dan maar in een onbestemd beige werd geschilderd. Heel veel creativiteit bleef halverwege steken en moest het vaak van een stamelende toelichting hebben, om de grap echt te laten uitkomen. “Oh, het moet eigenlijk een groene weide zijn, maar de verf was op…”
Over een paar uur komen de gasten. Nog vier versjes te gaan. “Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht… “