Samenwerking

Ik ben voor samenwerking. In de musical ‘Oliver’ zingt de boefjesbende rond de schurk  al “met zijn allen sta je sterker dan alleen”. En zo is het maar net, zeker nu de verkiezingen er aan gaan komen. Ik ben lid van het 1 Vandaagpanel en mag van tijd tot tijd mijn mening geven over prangende kwestie op velerlei gebied, ook politiek. Ik heb niet het idee dat mijn opvattingen en meningen ook maar het begin van veranderingen met zich meebrengen, maar het lijkt door braaf mijn internet-enquête in te vullen of ik toch enige invloed op het eindresultaat heb. Gisteren heb ik mijn mening gegeven over de linkse samenwerking. Ik ben een voorstander van samenwerking want met splinters bouw je geen huis en zeker geen huis van de democratie. Dan blijft het gehakketak in de marge. Ik heb mij dus ferm uitgesproken voor een samenwerking op links in de meest brede vorm. Was wel verbaasd dat de vraagstellers ook D66 tot het linkse kamp rekenen. Had ikzelf nooit zo bedacht.
Gisteravond was de presentatie van de cijfers. Ik ben al weer vergeten hoe de uitslag precies was, maar iedereen was in meerderheid voor, behalve bij D66, maar dat had ik zelf ook al bedacht. Een van de vragen was ook wie er bij een links kabinet minister-president moest worden. Ik heb geantwoord de lijsttrekker van Groen Links. Je moet tenslotte een gokje durven wagen. Jong bloed doet de democratie goed.
De democratie die overigens fiks onder druk staat. Vanochtend op de radio hoorde ik dat gemeenteraden niks meer voorstellen. Niet deskundig, weinig betrokken. Er zouden een soort burgerfora voor in de plaats kunnen komen. Lijkt me ook linke soep. Voor je het weet krijgen de schreeuwers gelijk en wordt er besloten door degene die het hardste kunnen roepen en schelden. Een decibellen-democratie. Nee, geef mij dan toch maar gewoon de vierjaarlijkse verkiezingen. Natuurlijk hebben die ook hun feilen, maar beter dat dan de stem van het volk die zonder nuance het gelijk aan zijn zijde schreeuwt en niet eens weet hoe je samenwerking schrijft.