Sleutel

Haastig kleed ik mij om. Zelfs in het doorgaans zo rustige pensionado-leven zijn er af en toe haastmomenten. Ik trek mijn nette pak uit waarin ik zojuist een huwelijk heb voltrokken en wissel dat om voor wat meer alledaagse kleding. Voor mij is dat een spijkerbroek, t-shirt en een King Louie-jekje. En dan op naar mijn koor, het onvolprezen smartlappenkoor ‘De Jammerlapjes’. Het past allemaal net in de tijd.
Als ik in de pauze van de repetitie wat wil drinken, grijp ik gewoontegetrouw naar mijn kontzak om mijn portemonnee te pakken. Maar geen portemonnee! Ik loop naar mijn auto. Misschien is mijn beurs daar uit mijn broek gevallen? Nee, dus, niks geen portemonnee. En als ik terugloop, draai ik de film van het omkleden nog eens af. En dan zie ik hoe ik mijn portemonnee uit mijn goede pak neem en op de vensterbank van onze slaapkamer leg. Maar zie dan dat ik niet alleen mijn portemonnee daar neerleg, maar ook mijn bescheiden sleutelbos! Maar ik zie niet dat ik ze in mijn spijkerbroek stop. Ze zullen dus nog wel op de vensterbank liggen.  Ik voel in mijn broekzak en constateer dat ik niet alleen mijn portemonnee niet bij me heb, maar ook dat de sleutels nog thuis liggen en ik het huis niet in kan.Een mede-koorlid schiet mij de koffie voor, met recht een bakje troost. En hoe ik straks mijn huis in kom dat zie ik dan wel weer. Een van de drie buren die een sleutel van ons huis hebben, zal er toch wel zijn?
Teleurstelling. Geen van de drie buren geeft gehoor als ik aanbel. Mijn reservesleutel ligt onbereikbaar achter drie gesloten voordeuren. Dat wordt dan een paar uur wachten tot er wel iemand thuis zal zijn. Maar dan herinner ik mij dat mij dat een paar weken geleden ook over kwam. Seniorenmomenten slaan met grotere regelmaat toe. Toen was er een vierde buur die de sleutel van een van mijn drie sleutelburen had en zo kon ik bij buurvrouws sleutelkastje met daarin mijn reservesleutel. Die vierde buur is wel thuis. En zo, via de lange band, kom ik toch weer binnen.
En wat ik dacht, klopt. Op de vensterbank liggen portemonnee en sleutelbos. Ja,ja, ook een pensionado beleeft zo zijn eigen kleine avonturen.

2 reacties op Sleutel

  1. Mieke Schuurs schreef:

    spannend verhaal met een grappige afloop…..blijf schrijven…erg leuk om te lezen….. en een hartelijke groet van een pensionada.

  2. Max schreef:

    Kijk is op http://www.foki.nl! Wellicht is dit een goedkope oplossing voor als de 4e buur niet thuis was geweest!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *