Schouwburgdirecteur

Ik had een lunchafspraak met Neef. Neef kan alles. Hij was op diverse plaatsen schouwburgdirecteur, schreef tientallen kinderboeken, runt een klein uitgeverijtje, is zakelijk directeur van een toneelgezelschap en zegt nooit ‘oom’ tegen mij, terwijl hij toch de zoon van een zus van mij is. We zien elkaar zelden. Maar dat maakt voor de verstandhouding niets uit. Neef schrijft ook elke dag een blog. Een paar dagen geleden had hij een overleden broer van mij genoemd als zijn lievelingsoom. Hoe terecht mogelijk ook, ik moest het er maar mee doen. Ik was veel meer dan een oom voor hem, was zijn excuus. Ik was zijn broer, zijn vader. Het ontbrak er nog maar aan dat ik zijn opa niet was.
We hadden afgesproken omdat ik een typoscript van hem toegestuurd had gekregen met het verzoek dat kritisch te lezen. Het was de basis voor een boek met verhalen. In anderhalf uur namen we samen bijna 200 bladzijden door. Toen ik binnen kwam lopen in het café zag ik een tafeltje verder een oud-directeur van jaren her van de Stadsschouwburg zitten. Dat werd natuurlijk even een driegesprek over hoe het is en was en nooit meer worden zal. Nee, Neef had geen zin meer naar Nijmegen terug te komen, waar een vacature voor schouwburgdirecteur is. Zijn werkzaam leven wil hij beëindigen als taxichauffeur op Ameland en dan is een switch naar de Nijmeegse schouwburg niet voor de hand liggend. En zo grappen we wat verder. Loos gebabbel. Ik weet nog niet dat een meer dan goede bekende van mij benoemd is tot interim-directeur. Komt er van als je geen abonnement hebt op de plaatselijke krant. Dus dat is geen onderwerp van gesprek en dat zou toch voor de hand gelegen hebben want van tijd tot tijd fungeerde ik als logeeradres voor de directeur die per 1-1 vertrok. De ochtend had gisteren een hoog schouwburgdirecteurengehalte.
Als ik afscheid heb genomen van Neef  zie ik aan de overkant de meer dan goede bekende lopen, waarvan ik dan nog niet weet dat hij net interim-directeur geworden is. Ik kan hem er dan ook niet mee feliciteren en roep hem over de straat de beste wensen voor het nieuwe jaar toe. Als ik later op de dag van zijn benoeming hoor, weet ik hoe hard hij die nodig zal hebben.