Smoking

Vijftien kilo geleden kocht ik een smoking. Intussen slobbert het jasje wat om mij heen en zijn bretels de redding voor de juiste positie van de broek. Eigenlijk ziet het er niet uit, zo’n net iets te groot pak, maar wat kan het schelen, het is carnaval.
Een keer per jaar trek ik mijn smoking aan. Ik kocht hem destijds bij Van Dal. Zo’n winkel waar je bij aankoop van een pak nog een extra broek cadeau kreeg. Die had ik niet nodig en kreeg zo waar nog wat korting meer op deze feestelijke outfit. Het is zo’n pak waarmee je niet te dicht bij een warmtebron of kaarsvlam mag komen. Het gevaar bestaat dan dat het wegsmelt. 100 % kunststof. Er is geen schaap dat er ook maar een haartje voor heeft geofferd.
Een paar jaar geleden, in 2006, ben ik benoemd tot Ridder van de Hofraad. De Hofraad is een gezelschap heren dat jaarlijks het Hofbal organiseert, een chique feest, bedoeld als opmaat voor carnaval, maar waar niemand verkleed rondloopt. Elk jaar benoemd de Hofraad een nieuw lid in de Ridderloge, die nu uit 10 leden bestaat. De installatie was gisteravond tijdens het Hofbal. Vandaar dus dat de smoking weer uit de kast werd gehaald. Nog net op tijd had de organisatie zich herinnerd dat ik ooit ook als zodanig benoemd was, dus werd ik woensdag door de voorzitter gebeld met de mededeling dat ik overmorgen van harte uitgenodigd was. Niks te vroeg, maar beter laat dan nooit. Op de uitnodiging staat black tie, dus hup mij in de smoking gehesen, Gade gaat ook op chique.
In De Vereeniging is bijna heel Nijmegen. Ik bedoel eigenlijk tout Nimègue. En als je goed kijkt, maar in de spaarzame feestverlichting is dat bijna onbegonnen werk, zie je dat er meer heren zijn met een wat gedateerde smoking. Over de feestelijke kleding van de dames met veel blote ruggen zwijg ik en citeer Gade die opmerkt dat het jammer is dat de meeste thuis niet even hun rugpartij in de spiegel hebben bekeken. “Hadden ze vast iets anders aangedaan.”