Thomas

Het gaat niet goed met Thomas. Voluit heet hij Thomas Oscar Maria. Een enkele keer figureerde hij al in een blog. Nu weet ik dat er mensen zijn die niets zo vervelend vinden als een blogger die over zijn kat schrijft. Die moeten dit stukje dan maar een keer overslaan. Missen dan wel de aanhankelijke beschrijving van mijn kat, mijn kat waar het nu niet zo goed mee gaat.
We weten niet of hij ziek is of gewoon maar oud. Hij loopt nu tegen de 20. Stokoud voor een kat. Tijdens onze vakantie paste Zoonlief op de kat. Hij berichtte ons bij thuiskomst dat er dagen waren dat Thomas niks vrat. Niet ’s ochtends van zijn speciale 12+ dieet, niet ’s avonds van zijn stukje gekookte vis. En dat hij de rest van de dag maar wat lusteloos op voor hem ongebruikelijke plaatsen wat lag te soezen. Terug van vakantie merkten wij daar niets van. We legden het maar uit als zijn heimwee naar ons, die nu weer helemaal over was. Hij vrat weer als vroeger en schooide dat het een lieve lust was. Bij ontbijt, lunch en avondeten zat hij braaf naast mij in gespannen afwachting of er iets van zijn gading zou worden neergelegd. Ik bezwijk dan van harte. Maar de laatste dagen wordt er niet meer geschooid, zoekt hij ons gezelschap nauwelijks op. Zijn vaste plaatsje op mijn bureau tijdens het schrijven van mijn blog blijft leeg. En over zijn ontbijt, normaal hap slok op, doet hij bijna een hele dag. En voor de rest ligt hij ergens in een verscholen hoekje wat te dutten. Niet een overdags even dutje, maar een diepe, diepe slaap. De ene dag is hij actiever dan de ander, maar voor even spelen met een touwtje is hij niet te porren. Anders kon je hem daarvoor wakker maken en was hij een en al alertheid en viel het touwtje aan als ware het zijn  grootste vijand. Maar nu niets van dat alles. Wat hij nu doet, zijn eigenlijk maar twee dingen. Slapen en verharen.
Het gaat niet goed met Thomas.